( مجاهدین اگر به قدرت برسند چه خواهندکرد) مجاهدین همچون دیگر فرقه های اقتدارطلب از زن و مرد،درانتظار ِتصاحب ِقدرت ِسیاسی عمر ِ درازی گذرانده و در این انتظار مو سفید کرده اند. یعنی ، تصاحب ِقدرت ِ سیاسی به هر طریق ِ ممکن آرزو و هدف ِتا به امروز تحقق نیافته ی آنان است.همچون خود ِ آخوندها که به قول ِ کسروی یک حکومت از ایرانی ها طلبکاربودند وآنقدرسماجت کردند وانتظار کشیدند ومو سفید کردند تا سرانجام به آرزوی شان رسیدند.
در حالی که در طول سال‌های اخیر خیزش‌های اعتراضی متعددی مانند دی ۱۳۹۶ و آبان ۱۳۹۸ در کشور روی داده، جنبش زن، زندگی، آزادی اولین حرکتی است که ماندگاری خود را به طور نسبی تامین کرده است. این جنبش، با کسب یک پیروزی که نیاز به تثبیت و نهادینه شدن دارد -یعنی عدم پذیرش حجاب اجباری-، یکی از سنگرهای مهم نمادین و ایدئولوژیک نظام جهل و جنایت را فتح کرده است. دشمن در حال دست و پا زدن مفلوکانه برای پس گرفتن آن است.
هنوزمستی دستاوردهای رضاپهلوی از سفررسمی به اسرائیل و آن‌همه هیاهو برسرهیچ، از سروی نپریده بود که لحظه خماری فرارسید!: این در نوع خود سابقه نداشت و برای اولین باربود که از درخواست رسمی ۳۲ نماینده مجلس اسرائیل در تعرض به «تمامیت» ارضی ایران پرده برداری می شد!.آن‌هم درست پس ازاتمام دیدار و در حالی که باصطلاح مرکب آن هنوز خشک نشده بود. نباید فراموش کرد که در اسرائیل سلب حمایت چندنماینده می تواند موقعیت دولت ناتانیاهو را پاک متزلزل کند تا چه برسد به ۳۲ نماینده و قدرت چانه زنی آنها.
بدعت جمهوری اسلامی و عملکرد ۴۴ ساله حاکمان ایران، باعث نفرت سراسری اکثریت محکومان خارج از قدرت، از دولت ایدیولوژیک شده است! با توجه به این بدعت سراسری، سوالات مشخصی در مورد چند و چون شکل‌گیری قدرت در فردای نفی این بدعت و بازگشت آزادی به ایران، در مورد جایگاه مذاهب و مسالک گوناگون، ایجاد می شود. سوالاتی که هر ساکن ایران، بر مبنای فرهنگ خود، بدنبال جواب آن می گردد تا اینبار با جدایی باورهای فردی از زندگی اجتماعی، این فاجعه تاریخی هرگز در ایران تکرار نگردد!
# - اشاره: در پی وقوع جنبش اجتماعی موسوم به ( زن، زندگی، آزادی) موجی از نوشئته ها، تحلیل ها و تفاسیر در« شبکه های اجتماعی» انتشار یافته است. نگاهی به آنها نشان می دهد که بسیاری از مفاهیم و مقوله ها مانند: خیزش، جنبش، انقلاب، موقعیت انقلابی، شرایط عینی انقلاب ، طبقه و طبقاتی بودن یا نبودن و غیره نابجا، سطحی و نادرست بکار رفته اند.در سطح وسیعی از این جنبش بنام انقلاب یاد می شود و برخی آن را حتی انقلاب اجتماعی و یا انقلاب فرهنگی خوانده اند، بدون آنکه تعریف، مختصّات و پارامتر های مربوط به یک انقلاب را در نظر گرفته باشند.
دو قرن ناتوانی بورژوازی ایران در مدیریت تولید، باعث نارضایتی عمومی در سراسر کشور شده است. بی تردید این نابسامانی تولید و عدم توزیع عادلانه ثروت تولید شده، فاجعه ای ست که بیش از همه بر دوش اکثریت عظیم تولیدکنندگان سنگینی می کند! در وضعیت فاجعه بار ایران و منطقه، قشر آگاه طبقه کارگر؛ به منافع و نقش حیاتی خود؛ است که برغم همه محدودیت ها و هزینه های مضاعفی که پلیس سیاسی سرمایه داری بر این قشر اعمال می کند، قشر آگاه طبقه کارگر جهت نجات همیشگی جامعه ایران از فقر و فلاکت اکثریت عظیم تولیدکنندگان، در سراسر کشور به میدان آمده اند!
نهایتا بدنبال «منشور مطالبات حداقلی ...» که بنوعی اسم برنامه حداقلی را نیز با خود حمل میکرد و در بیان واقع کپی سر و ته بریده برنامه سوسیال دمکراتهای دول غربی بود، اینبار طیف دیگر منشوریستها، خواه در هماهنگی با منشور حداقلی خواه در رقابت با منشوریستهای تا کنونی، منشور حداکثری و تکمیلی خود تحت عنوان «منشور آزادی رفاه برابری» را انتشار دادند. یک تفاوت مهم منشور حداکثری با منشور حداقلی و منشوریستها در اینست خواسته اند به خواننده القاء کنند ضد سرمایه داری است، اما نیست.
درود به حضورپرشورتان حضار عزیز و بینندگان کنونی و آتی این همایش! پنل ما در رابطه با جنبش کارگری است و در این چهارچوب مشخص باید صحبت کنیم. در صحبت کوتاه کنونی به مسأله دوره جدید سیاسی و از نظر من دوره انقلابی جاری و رسالت جنبش کارگری میپردازم. فرصت هفت دقیقه ای داریم و هر ثانیه اش غنیمتی است.اما یکی دو دقیقه از این وقت گرانبها را تقدیم میکنم به یاد اولین پیشکسوتان جنبش کارگری سازمانیافته ایران، محمد دهگان و یارانش که در رأس اولین تشکلهای کارگری توده ای نزدیک به ۱۲۰ سال قبل بودند.
آسو سهامی: در آستانه ۱۱ اردیبهشت روز جهانی کارگر هستیم و این در حالیست که تحرکات وسیعی در مراکز و تجمعات کارگری شکل گرفته و همزمان ما شاهد اعتصابات، تجمعات اعتراضی از سوی طبقه کارگر، بازنشستگان، پرستاران و معلمان هستیم، هم اکنون شاهداعتصاب گسترده ای دربیش از شصت مرکز کارگری نفت و پتروشیمی هستیم، در این رابطه ارزیابی شما را می شنویم. مظفر محمدی: اجازه بدهید بحث اول مه را در ادامه و جای دیگر داشته باشیم.
جامعهٔ کارگری همواره با دو موضوعِ موازاتِ هم، یعنی اعتراض به بی‌حقوقی و بی‌عدالتی و نیز تعرض از سوی کارفرمایان، صاحبان تولیدی و ارگان‌های حامی طبقهٔ سرمایه‌داری روبرو است. دو طبقهٔ متضاد از هم هستند و کارگر علیرغم فروش نیروی کارِ بسیار پائین، فاقدِ حق‌وحقوقِ ابتدایی ازجمله واخواهی و دست از کار کشیدن نسبت به اجحاف و تعرض به دستمایه‌های خود هست. بدین‌سان پاگیری اول ماه، مربوط به اعتراضِ کارگرانِ شیکاگو و متعاقباً تعرض خونین توسط نیروی سرکوبِ وابسته به طبقهٔ حاکمِ بود.
اخبار دهشتناک مسموم شدن دانش آموزان غالبا مدارس دخترانه، هر روز ابعاد گسترده تری میگیرد و بی پاسخی مسئولین و مقامات، ورای هزیان گویی های گاه و بیگاه مقام معظم و برخی مقامات دون پایه تر نظام، مردم را در سراسر ایران به خشم آورده است. مردم، والدین و معلمان به روشنی دریافته اند که بیش از هرچیز، مهار و سرکوب اعتراض آنها، عقب زدن فشار آنها و کم کردن شر مردم از بالای سرشان، مسئله نظام است، نه امن نگاه داشتن سلامت و زندگی کودکان و بخصوص دختران! مقابله با اعتراضات آنها، مقابله با اعتراضات و اعتصابات کارگری در کارخانه ها و محیط های کارگری، سرکوب اعتراضات در مدارس و دانشگاهها و ادارت و خیابانها، مهمترین مشغله نظام است!
اعتصاب سراسری کارگران ایران به پیشاهنگی نفت و پتروشیمی که از هفته قبل آغاز گشته، گام اول قدرت نمایی آنها در برابر حافظان نظم سرمایه داریست. اعتصاب به سرمایه داران و پاسداران این مناسبات وارونه نشان میدهد، که اگر آنها بر ابزار تولید چنگ انداخته، و ماشین سرکوب دولتی را دارند، اما در برابر کارگران هم جهت در هم کوبیدن این مناسبات مزدی ظالمانه و استثمارگرانه، ارتش متحد و متشکلی را دارند که اگر چرخه تولید را تماما متوقف کنند، حیات آنها که به حرکت سرمایه بستگی دارد، تماما از دم و بازدم خواهد افتاد!
اندک زمانی از اعلام توافق تهران ـ ریاض با مدیریت جمهوری خلق چین می گذرد. این تحول یک نقطه عطف جدید در آرایش نیروهای منطقه ای و مناسبات قدرت در این نقطه حساس یعنی جغرافیای خاورمیانه بزرگ می باشد که اگرخوب مدیریت شود تبعات کوتاه مدت خود را درجای جای این منطقه بارز خواهد کرد. اولین و مهمترین نشانه این توافق خود را درجنگ یمن نشان خواهد داد و نشان هم داده است. عادی شدن رابطه میان جمهوری اسلامی با کشورهای حوزه خلیج فارس بویژه بحرین و امارات ، حل بحران لبنان و تشکیل دولت با ثبات در بیروت، تثبیت حکومت در عراق و نهایتأ بازگشت سوریه به جامعه عرب و بحث بازگشت آوارگان سوری در ترکیه، لبنان و اردن از تبعات محتوم این توافق حساس می باشند.
مخالفان منحل کردن نیروهای مسلح حرفه ایی (ارتش و تمامی دستگاه های نظامی) ادعا میکنند که کمونیست ها امنیت جامعه و "میهن" را به خطر میندازند و باعث هرج و مرج در جامعه خواهند شد. قبل از پرداختن به اصل ادعای این مخالفان که مجموعه ایی از طبقات استثمار گر و مرتجعین را تشکیل میدهند، لازم و ضروری است چند نکته در رابطه با دولت و تمامی ماشین دولتی توضیح داده شود. سخنگویان جامعه بورژوایی و طبقات استثمارگر حاکم چنین ادعا میکنند که دولت یک نهاد ضروری است که برای اداره جامعه و منافع عمومی و مشترک کل اعضای آن تشکیل شده، دولت و کل ماشین دولتی اراده جمعی مردم را منعکس میکنند.
از آنجایی که نویسنده با برخی از امضاکنندگان رابطه اخوت، با گروهی رابطه همکاری و به جمعی احترام بخاطر عدم مشارکت در قدرت دارم، این مجموعه سوالات را بنام خود «هستی» بخشنده مهربان آغاز می کنم! هستی که به موجودات زنده و انسان ابزار ساز، جان و آب و هوا و خوردنی داد و انسان «خالق»، نان و مسکن و آبادی و شهر ساخت! با احترام به شما ذکر این نکته در آغاز و قبل از طرح سوالات را بی فایده نمی بینم که، برای من هیچ نامی بجز «انسان و زندگی و آزادی» استحکام لازم و کافی جهت آنکه بنامش بگویم و بنویسم و برایش عمل کنم، ندارد!
