محیط های ناامن کار در ایران هر روز و هر ساعت فاجعه می آفریند. آخرین فاجعه انفجار معدن زغال سنگ طبس و قتل ٥١ کارگر معدنچی است که همه شواهد بر عامدانه بودن این قتل عام کارفرمائی گواهی میدهند اما وزیر کار سرمایه داران میگوید؛ "هیچ تخلفی نبوده و فقط یک حادثه بوده است"!
مجمع عمومی سازمان ملل، درحالی برگزار شد که اعتبار خود سازمان ملل زیر سئوال رفته؛ جنگ اوکراین-روسیه و جنگ خاورمیانه گسترش یافته و هم‌چنین صف‌بندی‌ها بین دولت‌ها، رقابت‌ها و شکاف‌های ژئوپلیتیکی را بیش از گذشته نمایان کرده است. آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل در سخنرانی خود در میان رهبران جهان، با اشاره به این جنگ‌ها و خطر استفاده از سلاح‌های هسته‌ای در آن، هشدار داد که بشریت به سوی «غیرقابل‌تصور-یک بشکه باروت که خطر بلعیدن جهان را دارد» حرکت می‌کند.
(سخنان رحمان حسین زاده در سمینار کلاپ هاوس شورای همکاری نیروهای چپ و کمونیست): این سمینار را مصادف با دومین سالگرد خیزش انقلابی شهریور ١٤٠١ برگزار میکنیم. اجازه بدهید یاد مهسا امینی، ژینای عزیز، سمبل آن خیزش انقلابی و یاد همه جانباختگان آزاده و جسور و پرشور آن خیزش سراسری را گرامی بداریم. مبحث ما همانطور که از عنوانش معلوم است، دو محور اصلی دارد . اول ارزیابی فشرده از اوضاع سیاسی کنونی و بخش دوم وظایف ما ، که من بیشتر فوکوسم را روی این بخش دوم میگذارم.
یکشنبه ۸ مهر ۱۴۰۳ مطابق با ۲۹ سپتامبر ۲۰۲۴ دومین سالگرد قتل عام جمعه خونین زاهدان است که در روانکاوی ذهنی بلوچ برای همیشه ثبت شده است. در این روز سیاه بیش از صد بلوچ بیگناه کشته و بین سیصد تا چهارصد نفر زخمی شدند که بسیاری از آنها برای همیشه فلج شده اند. سال پیش در اولین سالگرد این جنایت هولناک نوشتم که در تاریخ زخم های عمیق و خونینی هستند که برای آنها نه نینوای مرهمی است و نه در گذر زمان التیام می یابند.
پژواک مرگ معدنچیان طبس بسرعت نفس گیر سراسر ایران را فراگرفت. بورژوازی ایران در حکومت و در حاشیه به دست و پا افتادند تا اوضاع را در کنترل داشته باشند. پیام رهبر در کمتر از یکساعت به سمع همگان رسید. در فاصله چند ساعت ایران گلگون از خون، سیه پوش از عزا، سه روز تعطیل رسمی در بهت، دولت و کیل و وزیر در تردد بی سابقه... و در راس همه رسانه ها در پوششی بی نظیر افکار عمومی را در قرق خود داشتند.
آتش زیر خاکستر خاورمیانه که همواره در حال دود کردن است، باز هم شعله‌ور شد. نیروی هوایی اسرائیل با تمام قدرت به مواضع حزب‌الله حمله کرد. این حملۀ نظامی بزرگترین حمله از زمان جنگ دوم لبنان در سال ٢٠٠۶ بود. این اقدام اسرائیل با واکنش خشمگین تندروهای لبنانی مواجه شد. اکنون مشکل می‌توان امیدوار بود که طوفان آتش در منطقه در آیندۀ نزدیک فروکش کند.
سەردانەکەی مەسعود پزیشکیان سەرۆک کۆماری نوێی ئێران بۆ عێراق لە کاتێکدایە کە پەیوەندیەکانی نێوان هەردوو وڵات شایەتی گرژیو ئاڵۆزیەکی زۆرە، وە هاوکاتە لەگەڵ زۆرێک لە گرژیە ناوچەییەکان، بە تایبەتی بەردەوامی ئاڵۆزی شەڕو کوشتاری بە کۆمەڵی دانیشتوانی غەززەو ناکارامەیی ئێران لە وەڵام بە ئیسرائیل و دەخاڵەتی ڕاستەوخۆی تورکیا وەک ڕکابەرێکی ئێران لە عێراقدا،
باز هم اول مهر ماه از راه رسید و مدارس باز شد. شور و شوق و سروصدای دلپذیر بچه‌ها کوچه و خیابان و مدارس را پر کرد. اما در این میان، کم نبودند کودکانی که نه تنها در این شادی کودکانه نتوانستند در این شادی کنند بلکه ناچارند برای کمک به گذران خانواده خود، راهی کارگاه‌های خطرناک شوند و با آه و اسف و غصه، نابرابری و تبعیض و استثمار را تجربه کنند. روز یکشنبه اول مهر ۱۴۰۳، میلیون‌ها دانش‌آموز و دانشجو راهی مدارس و دانشگاه‌ها شدند.
یک سؤال از محسن ابراهیمی: سوسن صابری: امروز پزشکیان در سازمان ملل سخنرانی می‌کند. در مورد شرکت وی در سازمان ملل و نتایجش و کلاً سیاست خارجی موردنظر جمهوری اسلامی اظهارنظرهایی از طرف سران رژیم صورت‌گرفته است. به‌عنوان نمونه عراقچی گفته که علی‌رغم اختلاف با امریکا می‌توان راه‌حلی برای محدودکردن تحریم‌ها “کم‌شدن هزینه اختلاف برای مردم” پیدا کرد و یا بعضاً در رسانه‌ها به امکان ملاقات پزشکیان با بایدن و تبعات آن و ارائه چهره خوبی از جمهوری اسلامی در سطح جهان اشاره شده است.
اعتصاب یکپارچه بیش از ۳۰ هزار کارگر شرکت هواپیمایی بوئینگ در شمال غربی آمریکا، که در ساختن آخرین مدل های هواپیماهای شرکت کار می کنند، با خواست های افزایش دستمزد، پاداشت ها و تغییرات در حقوق بازنشستگی، یکباره کل مدیران و هیئت حاکمه آمریکا برای دستیابی به یک توافق با کارگران را به تکاپو انداخت. پس از ۱۶ سال از آخرین اعتصاب در بوئینگ که در آن ۱۵۰ هزار نفر کار می کنند، اینبار کارگران اعتصابی در تعداد قابل توجهی در مقابل درب های مراکز تولیدی جمع شدند
«من زنی معدن زادم روی كپه‌ای زغال بدنیا آمدم بند نافم را با تیشه بریدند توی خاكه‌ها و نخاله‌ها لولیدم
با پتك و مته و دیلم، بازی كردم و با انفجار و دینامیت بزرگ شدم مردی از تبار معدنكاران جفتم شد كودكی از جنس معدن زاییدم سی سال آزگار زغال‌شویی كردم و زخم معدن تنها پس اندازی‌ست كه دارم»
از ترانه‌های محلی معدنكاران بولیوی
این سوالی ساختگی و احمقانه است که در فراز جامعه در جولان است. حکومت اسلامی سرمایه، از دولت تا مجلس و پادوهای سرکوب اسلامی سرمایه بطور نوبتی میپرسند و نوبتی جواب میدهند. طرح سوال و جواب "نه" به آن، به یک اندازه دروغ، به یک اندازه مسخره است. معلوم است شوک بنزین، و شوک نان هم در دستور و هم مستقیما در دست اجرا است. گرانی قیمت مایحتاج پایه ای برای زندگی در سطح بقا مدتهاست در جریان است.
نامه اخیر فائزه رفسنجانی در مورد آتمسفر و مناسبات در بند زنان زندان اوین، به موجی از اظهار نظر در میان اصلاح طلبان و اصولگرایان، تعدادی از زندانیان زن و طیفی از فعالین سیاسی، دامن زده است. این نامه که با زبان و محتوایی بسیار چرکین، خصمانه و فاکت های غیرقابل باور زندانیان رادیکال و چپ در زندان زنان را مورد حمله قرار داده است و آنها را به "زورگویی"، "گروه فشار بودن" ، "دیکتاتوری" و "دشمن دمکراسی" متهم کرده است، از بسیاری جهات قابل بررسی است!
زمانی این ضرب‌المثل، به کار گرفته می‌شود که شخصی به کاری مشغول می‌شود اما از همان ابتدای کار لنگ می‌زند و یا نتیجه کارش مشخص است می‌گویند: «سالی که نکوست از بهارش پیداست» یعنی این‌که با شروع کارش مشخص است که در ادامه و نهایت چه خواهد شد. جامعه ما و هم‌چنین جامعه جهانی ۴۵ سال است که جمهوری اسلامی و اهداف و سیاست‌هایش را می‌شناسد.
ساعت 3 نصف شب پنجشنبه 19 سپتامبر برابر با 29 شهریور 1403 تیمی از پیشمرگان سازمان زحمتکشان شاخه رضا کعبی در «پیرانه کون» منطقه مریوان با مزدوران محلی و نیروهای تا دندان مسلح در یک جنگ بشدت نابرابر ساعتها درگیر میشوند، گویا تعدادی از نیروهای مزدور رژیم را کشته و زخمی کرده اند، و متاسفانه فرمانده نظامی «ریبوار کریمیان» مشخص گشته، جانش را از دست داده، وهنوز از بقیه تیم همراش بدقیقی خبری منتشر نشده است.
