هنوز بسیار زود است که درباره ارزیابی عواقب و ابعاد جنگ تازه ای که از سوی نیروهای نظامی و شبه نظامی حماس آغاز شد, نوشته شود. این رشته سر دراز دارد. در پنج روز گذشته بیش از دو هزار کشته از نیروهای حماس و اسرائیل که اغلب غیرنظامیان بوده اند گزارش شده است و به این تعداد میتوان هزاران زخمی را نیز اضافه کرد. هر ساعت بر تعداد کشته شدگان اضافه میشود و از وضعیت گروگانهای دو طرف و بویژه آنان که از جشنواره موسیقی و رقص از سوی نیروهای حماس گروگان گرفته شدند گزارشی در دست نیست.
قرار است با تشویق کمیته جایزه صلح نوبل، کی با کی صلح کند؟ اصلاح طلبان با اصولگرایان، دو گرایش نامبرده در جمهور اسلامی با اپوزیسیون جریانات سلطنت طلبان پر ناتو و یا مردم در حال نبرد با این دشمنان جنبش آزادی و رهایی زن و طبقه کارکر در ایران؟ مجاهدان در پی صلح با کی قرار است صلح کنند و برای مجاهدت در این راه جایزه صلح از این نهاد بورژوازی دریافت کنند؟ عقل هم طبقاتی است و گر نه هنر زیادی لازم نیست تا همه به بی مایه بودن این نمایش های مسخره پی برده و خنده کنند.
مردم افغانستان نسل‌به‌نسل است که همواره در فجایع مختلف طبیعی، جنگی، اشغال‌گری، سرکوب قحطی و گرسنگی و آواره‌گی زندگی کرده‌اند. البته اگر بشود اسمش را زندگی گذاشت! امروز سرکوب‌های حکومت اسلامی طالبان، به‌ویژه علیه زنان و کودکان به‌طور سیستماتیک در جریان است. همچنین اخراج پناهجویان و مهاجران افغان و برخوردهای نژادپرستانه با این انسان‌ها در کشورهای مختلف هم‌چون ایران، پاکستان، سوئد و... اکنون نیز فاجعه طبیعی زلزله.
هێرشی غافڵگیرانەی حەماس بۆ سەر ئیسرائیل، بەرەبەیانی ڕۆژی شەممە ٧ی تشرینی یەکەمی ٢٠٢٣ خەڵکی ئەو ناوچانەی نزیکی کەرتی غەزەی لە خەو هەڵسان. هەزاران چەکداری لیواکانی عیزالدین ئەلقەسام هێرشیان کردە سەر شارۆچکەکانی تەنیشت کەرتی غەززە، بەهاویشتنی هەزاران موشەک لە غەززەوە بەرەو تەلئەبیب و قودس و شارەکانی باشوور کە ژمارەیەکی زۆر قوربانی لێکەوەتەوە.
گسترش دامنه‌ی اعتصابات کارگران خودروسازی‌ها در آمریکا و مطالبات آنان به سایر بخش‌های تولیدی و انعکاس جهانی آن، بارگاه مشتی مفت‌خور و لم‌داده بر دریایی از ثروت که ماحصل کار طبقه کارگر است را به لرزه درآورده است. دولت آمریکا، مجلس، بانک‌ها و صندوق‌های مالی به هراس افتاده‌اند. این اعتصاب‌ها در آمریکا، تازه آغاز کار است. آغاز کار به میدان آمدن طبقه‌ای است که اعلام داشته که «دیگر بس است»!
می خواهیم نگاهی متفاوت با کلیشه های رایج ِ حاضر و بسته بندی شده ی فرقه گرایان به جنگ ِ حماس واسراییل بیاندازیم.نگاهی که هم جنگ و هدف ها و پیامدهای آن را در این دوران و در شرایط ِ خاص ِ منطقه ی خاورمیانه توضیح دهد، و هم درعین ِحال درچارچوب ِقوانین ِعام ِ ماتریالیسم ِ تاریخی باشد.باچنین رویکردی،علل وآثاروعوارض ِ این جنگ را از چند دیدگاه ِ مشخص ِ در عین ِ حال عام شمول بررسی می کنیم:
حماس تهدید کرد گروگان‌ها را خواهد کُشت! مقدمه: عملیات «طوفان الاقصی» حماس علیه اسرائیل سه‌شنبه ۱۸ مهر در حالی وارد چهارمین روز شد که محاصره و بمباران شدید نوار غزه توسط اسرائیل، هم‌چنان ادامه دارد. کشتار غیرنظامیان و به اسارت گرفتن آنان اکنون بهترین دستاویز را در اختیار دولت افراطی نتانیاهو قرار داده است تا با قطع آب و برق و سوخت و غذا به روی ساکنان باریکه غزه و بی‌سابقه‌ترین بمباران هوایی علیه تاسیسات آن‌جا، بیمارستان‌ها، ساختمان رسانه‌ها، و اکنون برای حمله زمینی به باریکه عزه آماده شود. همه این اقدامات با بی‌توجهی رسانه‌ها و افکار عمومی مردم جهان و دولت‌ها رو‌ببه‌رو شده است!
پیام فدایی: در تاریخ 17 سپتامبر 2023 به مناسبت فرارسیدن سالگرد کشتار دهه 60 و اوج آن یعنی قتل عام سال 67 توسط جلادان جمهوری اسلامی جلسه بزرگداشتی در اتاق بذرهای ماندگار در "کلاب هاوس" با عنوان "به یاد عاشق ترین زندگان دهۀ 60" برگزار شد. آنچه در زیر می آید سخنرانی دکتر نورایمان قهاری ست که به این ترتیب این سخنرانی با برخی ویرایشهای جزئی در اختیار علاقه‌مندان قرار می گیرد.
یادداشت هفته: ساعت 11:11 روز شنبه 7 اکتبر 2023 زلزله ای با قدرت 6.3 در مقیاس ریشتر شهر هرات و ایالتهای پیرامونش را در افغانستان بشدت تکان داد. گزارشها حاکی از اینست تا کنون بالغ بر دو هزار نفر جانباخته اند و هزاران نفر زخمی و یا هنوز زیر آوار مانده و ده ها هزار نفر نیز بی سرپناه مانده اند و چشم به صف آزادیخواهی و بشردوست در سراسر جهان دوخته اند تا به یاریشان بشتابند اگر "برده داری اسلامی تروریستی طالبان" در این کشور مانع آن نشود.
بی تردید اهداء این جایزه به یک زن مبارز و شجاع و زندانی رژیمی هار و تبه‌کار چون حکومت اسلامی را باید از دستاوردهای خیزش زن زندگی آزادی و آوازه جهانگستر آن و هم چون نمادی از آن بشمار‌آورد. و از قضا بهمین دلیل نیازمند مراقبت و محافظت هرچه بیشتر از آن است. چرا که بازنمائی کنندگان بخودی خود همواره شکننده هستند و حفظ وفاداری به اصل خود و آن جریانی که از ِقبل آن به «نماد» تبدیل شده اند، و کنشگری در راستای آن در جهانی که آکنده از اهداف و امیال صاحبان قدرت و امتیازورزان حرفه‌ای و آغشته به هزاران ترفند و طمع ورزی است، همواره خطر مصادره و یا دستبرد زدن به این گونه‌نمادها و «سرمایه های اجتماعی» وجوددارد.
متن سخنرانی امان کفا در سمنیار اولین سالگرد خیزش انقلابی مردم ایران در شهر گوتنبرگ. من هم به سهم خودم از کانون همبستگی با مبارزات انقلابی مردم ایران (گوتنبرگ) برای این دعوت و همچنین از شما برای حضور در جلسه تشکر می‌کنم. تا آنجایی که به خیزش اخیر بر‌می‌گردد فکر می‌کنم نکاتی وجود دارند که همه ما در باور به آنها شریک هستیم و این‌ها نکات داده شده ای است. اما نکاتی هم وجود دارند که داده شده نیست.
اخیرا و همزمان سونامی سیاسی مهوع، کثیف و نژادپرستانه ای علیه بخشی از شهروندان در ایران، یعنی طبق معمول شهروندان با پیشینه افغانستانی، براه افتاده است. در حالیکه با هیچ تحرک مهاجرتی عظیم بسوی ایران روبرو نیستیم و اتقاق تازه ای در این زمینه نیفتاده است. معلوم نیست چرا! چه اتفاقی افتاده است! که ناگهان پابه پای نشریات حکومتی در ایران و اظهارات تحریک آمیز و نژادپرستانه مقامات و مسئولینی که نظام شان پرونده قطوری از رفتارهای غیرانسانی، فاشیستی و "برده وار" با نسل های مختلف مهاجرین از افغانستان داشته و دارند و این بخش از شهروندان سیستماتیک از ابتدایی ترین حقوق انسانی محروم می شوند، ناگهان وجدان نژادپرستانه راست در اپوزیسیون هم "بیدار شده" است! و رسانه های این اپوزیسیون غالبا راست پادشاهی خواه هم، تلاش میکند که دوان دوان خود را به خط مقدم این تحرک فاشیستی برساند.
جمهوری اسلامی ایران، جریانی بحران‌ساز، مافیایی، ضدانسان و تروریست است و به‌همین دلیل، پشت سر هم مرتکب جنایت علیه بشریت میشود! پلیس جمهوری اسلامی ایران، دیروز مهسا(ژینا) امینی و امروز آرمیتا را به‌همان شکل ضربه مغزی میکند؛ یک روز جوانان را در خیابان‌ها به گلوله می‌بندد و حتی بچه‌ها را نیز می‌کشد؛ و روز بعد در زندان‌ها دست به تجاوز زندانیان و اعدام می‌زند.
آیا شعار «نه فراموش می کنیم و نه می بخشیم» یک شعار مخل عفو عمومی، وحدت ملی و شکل‌گیری دموکراسی در آینده ایران ست؟ شعار «نه فراموش می کنیم و نه می بخشیم» از فردای کشتار جمعی زندانیان سیاسی و عقیدتی در کمتر از ۵ هفته در تابستان ۱۳۶۷، از طرف خانواده ها، دوستان، رفقا و خواهران و برادران عقیدتی این قربانیان، مطرح و اجتماعی شد. اما دردا و دریغا که این فراموش نکردن و «نه» به بخشیدن، برای نویسنده سابقه تاریخی طولانی‌تری دارد!
به درخواست رفیق گرامی “علی دروازه غاری”، گفتگو پیرامون تاریخچه فعالیتهای سیاسی خود و با تاکید ویژه بر تاریخچه چگونگی شکل گیری “کومه له” را پذیرفتم. فایل پیوست نسخه صوتی این گفتگو است. گفتگو در تاریخ ۱۵ سپتامبر ۲۰۲۳ انجام شده است. مایل بودم فایلهای تصویری را هم منتشر کنم، اما به دلیل اینکه حجم آنها زیاد بود و نیز کیفیت صدا چندان خوب نبود، منصرف شدم.
