دنیای این روزهای ما، شاید دنیای چندان شادی برای آدم بزرگ‌ها نباشد. اتفاق‌های ناخوشایندی که در گوشه گوشه‌‌ی جهان می‌افتد، دائماً کام ما را تلخ می‌کند. جنگ، گرسنگی، آواره‌ها و پناهجویان، تضادها و تعارض‌های فرقه‌ای و قبیله‌ای به شکل‌های سنتی و یا با پوشش‌های مدرن، همه و همه فضایی را ایجاد کرده که گاهی نگران می‌شویم که فرزندان ما در چه دنیایی زندگی خواهند کرد. اما در این میان، چیزی که فراموش میشود این است که اگر کسی قرار است دنیای آینده را بسازد، همین کودکان هستند. آنچه ما قرار بود بسازیم، چنین شد و قاعدتاً اگر می‌توانستیم دنیای بهتری بسازیم، ساخته بودیم.
