بالاخره با برنامه چشم انداز سیما ثابت معلوم شد که این تبریکات سریالی سال نو میلادی همانطور که ما درست حدس زده بودیم شیوه شرقی « ائتلاف» پچ پچ کنان از پشت سر مردم میباشد. یعنی اول با هم هماهنگ میشویم، بعدن به مردم میگوییم که بعله ما در پی ایجاد ائتلاف هستیم. جالبتر اینکه به شیرین عبادی در آخرین دقایق خبر میدهند که تو هم بازی هستی. شیرین عبادی بر خلاف بقیه توئیت کنندگان جلو دوربین میگوید این از نظر من ائتلاف نیست. اسمش را بی جهت در این برنامه ائتلاف گذاشته اید. نکته ای که به خود سیما ثابت برمیخورد.
عبدالله مهتدی که در لیست « خودیها» فراموش شده، میگوید به من دیر خبر دادند وگرنه اصلاحیه میفرستادم و میگفتم چرا شعار زن، زندگی، آزادی را فراموش کرده اید. عبدالله مهتدی میگوید تفاوت ایدئولوژیکی نباید باعث ائتلاف سیاسی بشود، در حالیکه ایشان از خودش نمیپرسد خب اگر این حرف درست است، چرا پس یک عدد آدم کمونیست میان ما دست راستیها نیست؟ آهان! اختلاف ایدئولوژیکی در جبهه راست منظور است!
حامد اسماعیلیون اول این اقدام را مثبت ارزیابی کرده، بعدن خودش دچار تناقض میشود که خب این ائتلاف آنوقت مشروعیت خودش را چگونه در نزد مردم پیدا میکند؟ تا مادام که در داخل کشور کارگر و معلم حق ابراز وجود علنی سیاسی ندارند؟
از همه مهمتر حرفهای مسیح علینژاد است که علت این اتحاد را بیان میکند، بقیه همه عجالتن مهمان ائتلافند. حتی متوجه پلتفرم هم نشده اند. مسیح کسی است که پلتفرم دارد و توئیت را به بقیه ارسال کرده است. مسیح علینژاد میگوید ائتلاف باید بشود تا این ائتلاف را به نزد جامعه جهانی ببریم. منظورش همان کاخ الیزه است. در مصاحبه با پوریا زراعتی هم بعد از دیدار با مکرون همین را گفت. اینکه به مکرون قول داده است که به جای دیدار و مذاکره با سفرای جمهوری اسلامی ما یک ائتلافی را پیش شما می آوریم. با این ائتلاف ملاقات کنید. این به زبان ساده همان طرح دولت موقت رضا پهلوی است. که البته قرار است بعدن فرماندهان ارتش و سپاه هم به آن بپیوندند.
با سخنانی که زده شد. الان باید گفت موضعگیری یا پلتفرم سیاسی در قبال پروسه شکلگیری این ائتلاف چیست؟
۱. ما هر گونه ائتلافی که در خارج کشور صورت گرفته و به اسم ائتلاف کل انقلاب ایران معرفی شود را تا مادام که داخل کشور به خاطر اختناق حاکم نمیتواند از چهره های علنی برخوردار باشد رد میکنیم. این ائتلاف حداکثر ائتلاف جریانات راست در خارج کشور است.
در داخل کشور فعالین کارگری امکان پیوستن به هیچگونه اتحاد و ائتلافی را به خاطر هزینه امنیتی آن ندارند. فعالین کارگری حتی امکان ابراز وجود سیاسی و اجتماعی ندارند. معلمان امکان ابراز وجود سیاسی ندارند. فعالین چپ، فعالین دانشجویی، منتقدین اسلام، لیدرهای میدانی نمیتوانند ابراز وجود علنی کنند. تا مادامی که هنوز جمهوری اسلامی بر سر کار است و موتور این انقلاب در داخل کشور است و امکان ابراز وجود ندارد، هیچگونه ائتلافی در خارج که به اسم کل مردم معرفی میشود مشروعیت و اعتبار ندارد. هر کس میخواهد با هر کسی در خارج کشور ائتلاف کند، آزاد است. فروختن این ائتلاف به عنوان نمایندگی عموم مردم ایران غیر قابل قبول است.
۲. هر گونه ائتلاف خارج کشوری که مبنی پلتفرم دست راستی و چشم انداز ساختن ماکت دولت موقت با پشتیبانی دول غربی است مردود است. دولت موقت را کسی باید بسازد که بیت رهبری را تصرف میکند، نه کسی که میوه اش را در خارج میچیند. دولت موقت آتی اوکی خودش را از مردم میگیرد نه از دولتهای غربی که همین الان از یک طرف اپوزیسیون را سر کار گذاشته و از طرف دیگر با نمایندگان همین حکومت در حال مذاکره هستند.
۳. هر گونه ائتلاف سیاسی در خارج کشور، اعم از ائتلاف راستها با هم یا چپها با هم، یا ائتلاف موقت راست و چپ با هم باید روبه پایین باشد نه رو به بالا. ائتلاف باید برای خیابان باشد نه برای کاخ الیزه و کاخ سفید و کنفرانس ناتو. در شرایط انقلابی شخصیتهای سیاسی، احزاب و سازمانها ائتلاف نمیکنند که پشت درهای بسته با دولتها، با ناتو و قدرتهای خارجی زد و بند کنند، ائتلاف میکنند که ادم به خیابان بیاورند. تظاهراتهای میلیونی سازمان بدهند. کمکهای رسانه ای، مالی، انسانی به داخل کشور بکنند. اختناق اینترنتی را بشکنند. قیام کننده را از زیر تیغ اعدام بیرون بکشند. هر گونه ائتلافی که چشمش به بالاست دست راستی است. مردود است. این انقلاب با قدرت کف خیابان به پیروزی میرسد. گره زدن افق این انقلاب به دولتهای غربی همان روش عروج خمینی در انقلاب ۵۷ است. اولین خروجی ائتلاف به خاطر دولتهای غربی حذف کمونیستها و چپها و فعالین کارگری و دانشجویی است. ما بچه نیستیم. میدانیم در جلسات ناتو کمونیست راه نمیدهند. هیچ کمونیستی هم نمیرود از کاخها و کریدورهای دول غربی برای انقلاب برحق مردم اجازه بگیرد.
۴. در توضیح مبانی این ائتلاف اخیر هم مسیح علینژاد و هم بسیاری از طرفداران سامانه سلطنتی هنوز عمارتی به پا نکرده، مخالفین و منتقدین این نوع ائتلافات را ارتش سایبری مینامند. این یک تاکتیک و طرح خطرناک دست راستی است. اگر این باب شود که به هر کسی سوالی روی این طرح دارد، انتقادی دارد، مخالفتی دارد مارک سایبری بزنند، به واقع میتوان گفت راستها نه برای پیروزی انقلاب که از هم اکنون دارند علیه چپگرایی بسیج میشوند چون تنها نیرویی که این حرکات را زیر ذره بین قرار داده، مورد انتقاد میداند چپها هستند. تنها نیرویی هم که در این ائتلاف شرکت ندارند آنها هستند. فعالین کارگری، فعالین دانشجویی، فعالین حقوق زن و….تشکیل هر نوع ائتلافی به معنی خفه کردن مخالف و منتقد نیست. به معنای منحل شدن سویه های سیاسی در این ائتلاف هم نیست. هر کسی هم به هر دلیلی بیرون این ائتلاف بایستد، کنار دشمن نیست. صرفن انتخاب سیاسی دیگری کرده است.
۵. هر ائتلافی خواه از راست یا از چپ یا حتی ائتلاف مشترک همه جریانات سیاسی باید شفاف و‌در معرض قضاوت و انتخاب عموم مردم باشد. اولین قدم ائتلاف حاضر شفاف نیست. مسیح علینژاد جواب روشن نداد که چرا این توئیت را به دوستان و همفکرانش فرستاده، ولی به مخالفینش نفرستاده است. این اوکی هست اگر بیاید و بگوید ما فقط میخواهیم راستها در خارج کشور ائتلاف کنند. اما اگر شما اسم ائتلاف را ائتلاف کل اپوزیسیون میگذارید، اما بخش مهمی از این اپوزیسیون را که چپ هست نادیده میگیرید، یعنی از همین الان دنبال اختناق سیاسی هستید. دنبال حذف هستید. لذا باید جوابگو باشید.
۶. ائتلاف باید بر سر پلتفرم و مطالبات سیاسی روشن باشد. ائتلاف دائمی و مادام العمری نداریم. ائتلاف همیشه موقت و روشن و زمانبندی شده است. مطالبه باید روشن تعریف شود. اول ائتلاف میکنیم، بعدن اعلام میکنیم نداریم. حتی پروسه مباحث و اصل مباحث بایست اعلام شوند. مردم باید در جریان قرار بگیرند. امکان دخالتگری مردم در خارج کشور باید فراهم شود. اهداف و مطالبات باید روشن شوند تا ببینیم موقعیت کارگر کجای این ائتلاف قرار دارد؟ آزادیهای سیاسی و حق ابراز وجود کمونیستها، دگر اندیشان، منتقدین اسلام و دگرباشان جنسی و حقوق همه جانبه زنان کجای آن قرار دارد؟
۷. معیارهای انتخاب افراد باید مشخص شود. چرا باید افرادی به این ائتلاف دعوت بشوند که یک روز در عمرشان تاثیر سیاسی نداشته اند؟ بالاخره ضابطه ایی هست یا نه رابطه حاکم است؟ این بسیار مهم است. باید دید بطور مثال چرا مسیح علینژاد سراغ فلان خانم هنرپیشه رفته است که تا به حال یک فعل سیاسی موثری نداشته است، ولی در همین خارج کشور فعالین سیاسی که ۴۳ سال است با این حکومت سازش نکرده اند، فعالین سیاسی که در خود همین جبهه قرار دارند از قلم افتاده اند. پرنسیپ چیست؟