روز سه شنبه ۳۰ خرداد ۱۴۰۲، پلیس دولت آلبانی به محل استقرار نیروهای سازمان مجاهدین خلق در این کشور یورش برد. فیلم صحنه‌های دلخراش این یورش و ضرب‌و‌شتم شدید افراد بی‌دفاع این سازمان و پاشیدن گاز فلفل بر روی آنها، تخریب محل زیست و بردن کامپیوترها، از این حمله وحشیانه در رسانه های مختلف پخش شده است. طبق اخبار در این حمله یک نفر بنام علی مستشاری ـ عبدالوهاب نژادـ کشته شده است و حدود ۱۰۰ نفر آنها زخمی یا بر اثر گاز فلفل مسموم شده‌اند.
در همین روز تقریبا همزمان با این رویداد، پلیس آلمان از دادن اجازه بهر نوع تظاهرات و اعتراض جلوگیری کرده است. پلیس فرانسه هم از دادن اجازه گرد‌همائی سالانه این سازمان که هر سال در پاریس انجام می گرفت جلوگیری نمود و دولت آمریکا هم از حمله پلیس آلبانی به این سازمان حمایت کرد و دیگر دولتهای اروپائی راجع به آن سکوت کرده‌اند.
سال ۲۰۱۶، دولت آمریکا در همکاری با جمهوری اسلامی کمپ اشرف سازمان مجاهدین در عراق را تعطیل کرد و آنها را به آلبانی انتقال داد. اکنون این دولت و دیگر کشورهای اروپائی در برخورد به این سازمان آشکارا کنار جمهوری اسلامی ایستاده‌اند. آنها برای نجات رژیم اسلامی از دست مردم، برای دور کردنش از چین و روسیه و دست به این اقدام کثیف معامله‌گرانه دست زده‌اند. اینها در قلب اروپا نه در عراق و مرزهای ایران، به محل استقرار یکی از سازمان‌های اپوزیسیونی حمله کرده‌اند که بیشتر از تمام سازمان‌های دیگر رژیم اسلامی با مقامات این دولتها رابطه داشت.
چرا آمریکا و دیگر دولتهای اروپائی در همدستی با جمهوری اسلامی تا حد حمله مستقیم به سازمان اپوزیسیون رژیم پیش می‌روند؟ آیا این واقعه محدود به این سازمان باقی خواهد ماند و از این به بعد فعالیت سیاسی دیگر سازمان‌های سیاسی را محدود نخواهند کرد؟ مهمتر از اینها، باز گرداندن تروریست اسد‌اله اسدی، آزاد کردن پول‌های بلوکه، مذاکرات غیر مستقیم آمریکا با جمهوری اسلامی در قطر و عمان، آنهم در شرایطی که موج اعدام‌ها در ایران بیشتر شده و مردم برای به گور سپردن رژیم عزم کرده‌اند، گویای سیاست دشمنانه دول غربی با مبارزات آزادیخواهانه مردم و همکاری عیان آنها با این دولت آدمکش است.
حقیقت این است که این اتفاقات در اروپا، و شبیه آن در عراق صرفا در رابطه با جریانات اپوزیسیون ایران اتفاق نیفتاده است. چندی پیش دولت سوئد برای راضی کردن اردوغان به عضویتش در ناتو یکی از افراد اپوزیسیون دولت ترکیه را تحویل آن دولت داد و اکنون محاکمه یک نفر دیگر را بدون دلیل آغاز کرده‌اند تا به همان سرنوشت دچارش کنند. سیاست غیرانسانی غرب در برخورد به پناهندگان و نظاره‌گری خودنسردانه غرق شدن صدها نفری آنها در هر نوبت، نمونه دیگری است. همه اینها انعکاسی است از سیاست عمومی غرب برای محدود کردن آزادی‌های سیاسی، پس‌گرفتن دستاوردهای اقتصادی طبقه کارگر در این کشورها و آخرین نمونه‌اش سرکوب اعتصاب و اعتراضات چند میلیونی مردم فرانسه بود. دول غربی تحمیل نظم نوین و روند بربریت با پرچم و شعار دمکراسی بر مردم جهان را با حمله اول به عراق در اول دهه ۱۹۹۰ شروع کردند.
همه اینها به اضافه سرنوشت سازمان مجاهدین نشان میدهد که غرب برای منافع خود هیچ حد و مرزی را رعایت نمیکند. در بیانه مورخ ۲۱ اسفند ۱۴۰۱مبارزان کمونیست بنام "نقطه توافق" در ارتباط با مسموم کردن شیمیائی دانش آموزان، به سکوت تائید آمیز غرب در ارتباط با آن جنایت اشاره کرده بودیم. ترس از ضعیف‌تر شدن و سرنگونی جمهوری اسلامی بدست مردم و رشد مبارزات آزادیخواهانه در خاورمیانه از جمله عواملی است که دول غربی و رژیم اسلامی را به سمت سازش و همکاری با هم سوق داده است. مبارزان کمونیست ضمن تقبیح این اقدام جنایتکارانه دول غربی از مردم میخواهد که هوشیار باشند، در نظم سرمایه‌داری کارگران و دیگر اقشار مردم بغیر از نیروی متحد و سازمانیافته خود هیچ دوست و متحدی در این جهان ندارند.
مرگ بر جمهوری اسلامی
۲۱ ژوئن ۲۰۲۳
۱ تیر ۱۴۰۲
مبارزان کمونیست
بیاینه مبارزان کمونیست نقطه توافق