عمده کردن آلترناتیوهای همجنس توسط دولت سرمایه هنگام تشدید بحران های ناشی از تضاد های طبقاتی یکی از تاکتیک هاست که دولت برای منحرف کردن افکار توده ها از اصل تضاد و فراهم کردن زمینه های سرکوب بدان نیاز دارد.این تاکتیک در حقیقت یکی از اشکال تعرضی سرمايه است که هدف آن در یک وجه کنترل و مهار خیزش های اجتماعی است و در وجهی دیگر سرکوب نیروی محرکه انقلاب که در تلاش برای فراهم کردن مقدمات انقلاب است.
توجه داشته باشیم هر اندازه تضادهای طبقاتی عمیق شود به همان اندازه این دولت در بحران فرو می رود. در چنین حالتی شرایط از کنترل خارج می شود و برگشت به وضعیت عادی با توسل به رفرم نه تنها غیر ممکن است بلکه هر گونه اقدامات اصلاحی فروپاشی را تسریع می کند. از اینرو همزمان با افزایش سرکوب آلترناتیوهای تبهکار از جنس خود را بیش از هر زمان دیگر عمده می کند. با افزایش اوضاع متلاطم سیاسی ارتباط و اقدامات این دو جبهه بظاهر متضاد اما متعهد به هم تحت نظارت سیستم اطلاعاتی و امنیتی دولت از قبل هماهنگ می شود.
البته این دولت همزمان سعی می کند با تشکیل جریانات دست ساز شبه کارگری و شبه چپ مبارزه طبقاتی را با به هرز کشیدن کنترل و مهار کند.. اما با تشخیص درست عناصر آگاه طبقه این تاکتیک علیه خود تبدیل می شود.
بصورت مشخص پان ایرانیست ها برای جمهوری اسلامی و پ ک ک برای دولت عدالت و توسعه از این جنس آلترناتیوها است. آنها مکمل هم بوده و برای سرمایه بسان مذهب عمل می کنند. بقای یکی در گرو بقای دیگری است.
سی آگوست ۲۰۲۲
روزبه کوراغلی