به استقبال روز جهانی زن می رویم: سه روز در مرکز شهر استکهلم چادر اطلاع رسانی خواهیم داشت،همراه با نمایشگاهی، از زنان رزمنده،از ۵۰ سال گذشته و تا اکنون پخش و اجرای زنده ترانه سرودهای انقلابی، سخنرانی و پخش اطلاعیه. چهارشنبه یکم، پنج شنبه دوم و جمعه سوم مارس،از ساعت۱۵.۳۰تا ۱۷
محل: سول توریت، بالای میدان سرگل
۸ مارس دیگری است در تاریخ مبارزات برابری طلبی زنان جهان: ۸ مارس امسال، روز جهانی زن روزی ویژه است. این ویژگی را زنان و مردم آزادیخواه در ایران با ایستادگی و مبارزات مستمر ۴۴ ساله خود، مخصوصا در اعتراضات کم نظیر قهرمانانه ۵ ماه اخیر در تقابل با نیروهای مسلح جمهوری اسلامی خلق کرده‌اند. مبارزاتی که فضای جامعه ایران و توازن میان مردم با دولت اسلامی را به نفع بشریت عوض کرده و زنان را در موقعیت بهتری قرار داد.
موج اعتراضی سال‌های اخیر و به ویژه با خیزش بی‌سابقه‌ی مبارزات مردمی در ایران که زنان و جوانان در صف مقدم آن با شعار «زن، زندگی، آزادی» قرار دارند، عبور از بازنگری قانون اساسی کنونی را کم‌رنگ و تدوین قانون اساسی نوینی را که چالش‌های قانون اساسی کنونی را نداشته باشد، از حاشیه به مرکز مباحث سیاسی-قضایی سوق داده است. زنان و جوانان خواهان آن هستند که حقوق اساسی بر اساس روح کلی جهان قرن بیست‌ویکم، مبانی دموکراسی و آینده‌نگری، آزادی، عدالت اجتماعی و برابری جنسیتی تدوین و اجرا گردد.
نیلوفر_آقایی،معترضی که نور یک چشمش را در #اعتراضات_سراسری از داست داد با انتشار این تصویر در صفحه اینستاگرام نوشت:« پنج ماهه خودمو بیشتر از قبل دوست دارم. از چیزی که فکر میکردم قویتر بودم. خیلی قویتر.. پنج ماهه آداپت شدم که علیرغم عادت قبلیم، وقتی از خواب پامیشم حواسم باشه چشم چپمو نمالم . آداپت شدم برای تخمین ارتفاع، از چیزی که فک میکنم، یکم پامو جلوتر بزارم. پنج ماهه مصرف لوازم آرایشم کم شده چون فقط یه طرف صورتمو آرایش میکنم?
پیام #اسرین_درکاله فعال حقوق زنان و کودکان، و از فعالین مخالف "حجاب اجباری"و فعال "ندای زنان ایران" پس از آزادی از زندان: در ساعت ۲۴ شب یکشنبه ۲۳ بهمن از میان دیوارهای زندانی پا به خیابان گذاشتیم در حالی که به ناچار از تکه ای از قلب مان، رفیق نازنیمان #اکرم_نصیریان، که همچنان در اوین محبوس است، جدا شدیم و همینطور از تمام زنان زندانی سیاسی که مابین دیوارهای اندرزگاه نسوان اوین بدرقه مان کردند. با سرود "قفس را بسوزان، رها کن پرندگان را" و فریاد بلند "زندانی سیاسی آزاد باید گردد"
هانا نویمن، سیاستمدار ۳۸ ساله آلمانی، از حزب سبز/۹۰، در ماه‌های اخیر یکی از حامیان اصلی معترضان ایرانی در فضای سیاسی اروپا بوده است. او از احکام اعدام ابراز انزجار می‌کند، مدافع گنجاندن نام سپاه پاسداران در فهرست گروه‌های تروریستی است و به نظر او مذاکرات برای احیای برجام باید همچنان متوقف بماند. خانم نویمن، یکی از دو سیاستمداری است که روز شنبه در جریان کنفرانس امنیتی مونیخ، به همراه مخالفان جمهوری اسلامی در یک نشست تحت عنوان «زن، زندگی، آزادی» شرکت خواهد کرد.
سارا پالی با گروهی از ستاره‌های سینما بر مبنای رمان میریام تووز فیلمی ساخته و پرداخته است که می‌توان آن را به تمثیلی سیاسی و نمایانگر شکل‌گیری آگاهی سیاسی در زنان کم‌برخوردار تعبیر کرد. این فیلم را بررسی کرده‌ایم. «گفت‌وگوهای زنانه» یک درام آمریکایی محصول سال ۲۰۲۲ به کارگردانی سارا پولی است. این درام بر اساس رمانی به همین نام اثر میریام تووز، روایتگر دیدار مخفیانه زنان مختلف در یک جامعه منزوی است. زنان همه قربانیان تجاوز جنسی‌اند.
همین ابتدای بحث، طرح چند مثال از تجربه‌ی عینی‌م از وضعیت زندان ج.ا بر اثر قیام روشنگر خواهد بود: ۱. در بند زنان عادل‌آباد، جا برای جادادن معترضین نبود؛ دو اتاق قرنطینه را به آنان اختصاص دادند،در یک اتاق با ظرفیت ۳۳نفر (با تخت‌های ۳طبقه بهم‌چسبیده) برای دوره‌ای بیش از ۶۰ معترض را جا دادند، به مشکل تهویه خوردند، مجبور به نصب کابین تلفن شدند،در مدیریت زمان هواخوری به مشکل خوردند. شروع به ساختن یک اتاق جدید کردند، خواستند بند موسوم به بند قرآن مردان را تخلیه کنند،ابزارآلات آوردند و شروع به تخریب دیوار بین بند زنان و بند قرآن کردند تا فضای آن بند به بند زنان اضافه شود و بتوانند معترضان را جا دهند، استحکام دیوار! موجب کندی روند تخریب بود و عملا شانس آوردند که اعتراضات برای مدتی هم شده فروکش کرد؛ به‌سرعت شروع به مدیریت جمعیت بازداشتی‌ها کردند،
خیابان‌ها را صدای فریاد اعتراض مردم پر کرده و زنان و دختران و جوانان پیشروان اعتراض‌های سراسری شدند. جان باختن مهسا امینی (ژینا) دختر ۲۲ ساله سقزی در ۲۵ شهریور ۱۴۰۱، خیابان‌های ایران را با صدای نام او و شعار «زن، زندگی، آزادی» پر کرد.حکومت و نیروهای امنیتی برای آنکه ثابت کنند با مهسا امینی در زمان بازداشت گشت ارشاد برخورد خشونت‌آمیزی نداشته‌اند، در برخورد با معترضان در خیابان‌ها دست به خشونتی مرگبار زدند.مأموران امنیتی، دختران و پسران جوان و حتی کودکان بسیاری را با گلوله و حتی ضربات باتوم کشتند، و هزاران نفر را در خانه‌ها و خیابان‌ها بازداشت کردند.
در همبستگی جهانی با خیزش انقلابی زنانه در ایران برای یک برابری سوسیالیستی: برآمد توده ای و انقلابی زن محور در ایران، خیزشی که با عنوان "اولین انقلاب زنانه" جهان از آن یاد میشود، مهمترین رویداد و سوال در روز جهانی زن امسال است. برای اولین بار در کشورهای اسلام زده، زنان و مردان نسل جدید برای سرنگونی یکی از دژهای قدرتمند ارتجاع ضد زن بپاخاستند، دستجمعی حجاب اسلامی را آتش زدند و به سَمبل ها و نمادهای قدرت حاکمیت اسلامی هجوم بردند.
ملاحظاتی پیرامون مبارزه‌ی زنان در جهان برای آزادی و برابری و علیه اقتدارگرایی در سال ۲۰۲۲: سال گذشته‌ی میلادی (۲۰۲۲) علیرغم چالش‌های فراوان، سال پرباری در مبارزات زنان جهان برای برابری جنسیتی بود. زنان و تمام انسان‌هایی که حقوقشان از نابرابری‌ها و خشونت‌های جنسی‌ــ‌جنسیتی پایمان میشود، از هیچ کوششی در مبارزه با جنایات جنگی، دیکتاتوری‌های مذهبی و نقش‌آفرینی در انتخابات کشورهای دموکراتیک فروگذار نکردند. سال ۲۰۲۲ بدون تلاش‌های پیگیر زنان بدون‌شک در تحقق برابری جنسیتی و احترام به حقوق انسانی با چالش‌های بیش‌تری مواجه بود.
مژه‌های سوخته که فقط چندتارش باقی مونده،بخش کوچیکی از پلکم که با جراحی پلاستیک بهم وصل شده، قرنیه‌ای که با چهل تا بخیه و لنز طبی، بازم سرجاش نیست! اینها شدن همه‌ی چیزی که از چشمم باقی مونده و فردا باید تخلیه بشن و خونرو خالی کنن برای چشم مصنوعیکه قراره جاشون رو بگیره.شاید هر آدمی بود خوشحال میشد از اینکه قراره دوباره زیباییش رو بدست بیارهولی من امروز کل وجودم شده یه بغض بزرگ .درسته بینایی نداشت، نور رو حس نمیکرد و زیباییش رو از دست داده بود؛
من در چهارمین سال، از گذران حبس و تبعید، صدای پای رهایی و آزادی را از تمامی ایران می‌شنوم. دیوارهای اوین نمی‌تواند جلوی رسیدن صدای #زن_زندگی_آزادی از چهارگوشه‌ی ایران را بگیرد. این ها چیزی از ترس و وحشت هر لحظه‌ام از شکنجه و اعدام و سرکوب را کم نمی‌کند. هر بار با پخش نامستندی فرو می‌ریزم؛ گرچه نوید انقلاب را خیابان در گوش‌مان زمزمه می‌کند. من در زندان دانشجوی رشته‌ی حقوق هستم و در میان این سردی و وحشتِ هر روزه، برای اخذ امتحان به مکانی به نام فرهنگی زندان اوین می‌روم.
در آستانه‌ی ۱۶ آذر سال ۱۴۰۱ دانشجویان هفت دانشگاه معتبر ایران، از جمله دانشگاه تهران، دانشگاه علامه طباطبائی، دانشگاه تربیت مدرس، دانشگاه بهشتی، دانشگاه الزهرا، دانشگاه خواجه نصیر طوسی و دانشگاه آزاد واحد علوم و تحقیقات در متن مبارزات بی‌باکانه، بیانیه‌ی پربار مشترک خود را با این شعر شروع کردند که سروده‌ی لنگستون هیوز، نامی‌ترین شاعر سیاه‌پوست آمریکایی و به ترجمه‌ی احمد شاملو است:
«فراخوان برای تشکیل شبکه‌های زنان انقلابی و برابری‌طلب»: ستم بر زنان جرقه، یکی از موتورهای محرکه و از سوخت‌های اصلی #خیزش_انقلابی_ژینا است. زنان به صورت آحاد در این جنبش نقش مهم و پیشروی دارند اما این کافی نیست چرا که ضمانت کسب و حفظ #دستاوردهای_زنان در گرو ایجاد تشکل توده‌ای و مستقل است. این نگرانی وجود دارد که در فقدان زنان سازمان‌یافته، افق و مطالباتمان زیر سایه‌ی جنبش سرنگونی قرار بگیرد و بار دیگر مانند قیام ۵۷ «در طلوع آزادی جای حق زن خالی» بماند.
