این روزها برنامه‌هایی از میدیای مجازی و برخی تلویزیون‌های فارسی‌زبان و نیروهای اپوزیسیون، در مورد ضرورت استفاده از اسلحه گرم علیه نیروهای سرکوبگر رژیم پخش می‌شود. آژیتاسیونهایی که مردم را به جنگ مسلحانه با حاکمیت دعوت میکنند. شکی نیست که مردم به‌پاخاسته و زخمی که چهل‌وچند سال است زیر یکی از سیاه‌ترین و ضد انسانی‌ترین حاکمیتها زندگی و مبارزه میکنند، مردمی که برای کمترین آزادی باید بیشترین بها، و حتی زندگی خود را، بدهند، حق دارند از هر وسیله و سلاحی برای دفاع از خود و شکست دشمن استفاده کنند. اما فرستادن جوانان بدون آمادگی، بدون سازمان لازم، بدون قدرت به پیروزی رساندن این جدال، به جنگی زودرس با رژیمی تا دندان مسلح، اگر تلاشی برای به شکست کشاندن آن نباشد، بی‌تردید سیاستی غیرمسئولانه و دوستی خاله خرسه است. برنده این جنگ زودرس قبل از هر کس جمهوری اسلامی است.
جنبش ما در شرایط امروز به هر چه توده‌ای و میلیونی‌تر شدن، به اتحاد سازمان‌یافته و سازمانیافتگی در کمیته‌های انقلابی، در شوراهای محل کار و زندگی و محلات شهرها نیاز دارد. این تضمین پیروزی در هر جنگی است. نمیتوان لشکری را بدون نیروی كامل و قدرت و سازمان پیروز شدن به جنگ فرستاد. اعلام سوت دست‌بردن به اسلحه، قبل از تدارک پیرزوی آن، بردن مردم در جنگی است که شکست آن از امروز معلوم است. پشت این "رادیکالیسم" ظاهری و تشویق به جنگ نظامی برای پیروزی، باز کردن امکان به‌خون کشیدن آن توسط ارتجاع حاکم و هر نیروی ارتجاعی است. سوریه و لیبی آخرین نمونه‌های این سیاست و این "رادیکالیسم" و "عطش" به پیروزی "سریع" و "کم‌هزینه" است.
فرمان و تبلیغ دست بردن به ابزارهای جنگ نظامی و شبه نظامی ، قبل از تدارک و آمادگی به پیروزی رساندن آن ماجرجویی بیش نیست و به یکی از موانع به میدان آمدن توده‌های هر چه بیشتر و میلیونی در شهرها تبدیل می‌شود، دست رژیم را برای کشتار و سرکوب وحشیانه‌تر و دست قدرتهای جهانی را برای خون پاشیدن به انقلاب مردم، به نام "دخالت بشردوستانه" و "حمایت از مردم ایران" باز می‌کند!
شکی نیست که این رژیم تا دندان مسلح، نهایتا در یک قیام مسلحانه سرنگون می‌شود. اما بگذارید خیابان‌ها و محل‌های کار و زندگی کارگران و زحمتکشان و زنان و جوانان مملو از ده‌ها و صدها هزار و میلیون‌ها مردم شود. بگذارید مردم در محلات، دانشگاهها، کارخانه و ... متحد شوند، بگذارید شوراهای خود را برای هدایت جنگ امروز و اعمال اراده فردای خود ایجاد کنند. اگر سودای کسب قدرت روی شانه قربانی کردن مردم را ندارید، اگر نمیخواهید انقلاب آتی مانند سال ۵۷ توسط ضد-انقلاب به شکست کشیده شود، بگذارید این جنبش برای قیام با تمام قدرت آماده شود.
با سرنوشت جامعه، با این انقلاب، با زندگی نسل جوان تشنه آزادی بازی نکنید.
مردم آزادیخواه!
حزب حکمتیست (خط رسمی) شما را به تشکیل شوراهای مردمی فرا میخواهند.
ضامن پیروزی شما قدرت متحد شما در محله و شهر و کارخانه، در شوراهای مردمی شماست. شوراهایی که هدایت و رهبری جدال امروز را به عهده دارند و اجازه ماجراجویی به هیچ نیروی ارتجاعی را نمی‌دهند. دست به‌کار ساختن شوراهای مردمی خود برای هدایت، برای دفاع از خود، برای به پیروزی رساندن انقلاب و برای بدست گرفتن سرنوشت خود شوید!
حزب حکمتیست (خط رسمی)
۱۱ مهر ۱۴۰۱- ۳ اکتبر ۲۰۲۲
دانشگاهها در محاصره نظامیان!
دوستان و رفقای دانشجو! در حالی‌که دانشگاهها نیمه تعطیل‌اند، رژیم و سپاهش از دانشجویان خواستند که در دانشگاه بمانند و سمینار و تجمع "مسالمت‌آمیز" برگزار کنند، همزمان در مقابل دانشجویان معترضی که در دانشگاه شعارهای خیابان را سرمی‌دادند، بسیجی‌ها را بعنوان "دانشجو" به دانشگاهها کشاندند تا تعرض اوباش خود به دانشجویان رادیکال و انقلابی را بعنوان "درگیری" و "زد و خورد" میان دانشجویان اعلام کنند. با شکست این سیاست و جواب قاطع دانشجویان به این تحریکات و توطئه، ناچار به وارد کردن نیروهای امنیتی و لباس شخصی‌های خود به دانشگاهها شدند. حمله وحشیانه و برنامه‌ریزی‌شده به دانشجویان در دانشگاه علم و صنعت (دانشگاه شریف)، دستگیری و زخمی کردن تعداد زیادی از دانشجویان نقطه اوج این یورش بود. یورشی که شهر تهران را برای نجات فرزندان خود از چنگ جانیان حاکم به لرزه درآورد.
حمله دیروز لباس شخصی‌ها به دانشگاه‌های اصفهان، تبریز و شریف، نتیجه سیاست سپاه در محدود کردن، قابل سرکوب کردن و منزوی کردن اعتراض دانشجویان از اعتراضات توده‌ای است که بیش از دو هفته است خواب را بر حاکمان سیاه کرده است. "درخواست" سپاه که در دانشگاه بمانید و از "کرسی" دانشگاه "بحث" و اعتراض کنید، دامی است که می‌تواند تجمعات دانشجویان را محاصره و سرکوب کند. محاصره دانشگاه شریف و ضرب و جرح دانشجویان و بازداشت گسترده، یک نمونه این ترفند رژیم است. نباید در این دام افتاد.
امروز قدرت دانشجویان در میان مردم و توده‌ای کردن خیزش و جنبش انقلابی جاری است. نیروهای سرکوب از تعرض به صف متحد و قدرتمند شما در بیرون دانشگاه، در میان مردمی که درد مشترک شما را فریاد می‌زنند، عاجز است.
مسبب خشونت حکومتی است که جواب هر صدای اعتراضی را با گلوله و اعدام می‌دهد. باید این دستگاه خشونت سازمان‌یافته را با قدرت متحد خود خلع سلاح کنیم. باید این ماشین سرکوب را با هر چه توده‌ای کردن تجمعات، ممکن کردن قدرت دفاع از خود و انتخاب تاکتیک‌های درست، ناکام کرد! امنیت شما در میان مردمی است که برای آزادی، برابری، رفاه و رهایی زن به میدان آمده‌اند! اجازه ندهید شما را منزوی و محاصره کنند!
دانشجویان دانشگاه‌های مختلف تهران و شهرستان‌ها می‌توانند در هماهنگی با همدیگر و در میان مردم، صف به‌هم پیوسته خود را قدرتمندتر کنند.
با انتخاب تاکتیک‌های درست، همواره می‌توان ترفندهای دشمن و خشونت وحشیانه‌اش را خنثی کرد!
حزب حکمتیست (خط رسمی)
۱۱ مهر۱۴۰۱- ۳ اکتبر۲۰۲۲
جمهوری اسلامی برنده جنگ زودرس !
این روزها برنامه هایی از میدیای مجازی و برخی تلویزیون های فارسی زبان و نیروهای اپوزیسیون، در مورد ضرورت استفاده از اسلحه گرم علیه نیروهای سرکوبگر رژیم پخش می شود. آژیتاسیونهایی که مردم را به جنگ مسلحانه با حاکمیت دعوت میکنند.
شکی نیست مردم بپاخاسته و زخمی که چهل و چند سال است زیر یکی از سیاه ترین و ضد انسانی ترین حاکمیتها زندگی و مبارزه میکنند، مردمی که برای کمترین آزادی باید بیشترین بها، و حتی زندگی خود را، بدهند، حق دارند از هر وسیله و سلاحی برای دفاع از خود و شکست دشمن استفاده کنند. اما فرستادن جوانان بدون آمادگی، بدون سازمان لازم، بدون قدرت به پیروزی رساندن این جدال، به جنگی زودرس با رژیمی تا دندان مسلح، اگر تلاشی برای به شکست کشاندن آن نباشد، سیاستی غیر مسئولانه و دوستی خاله خرسه است. برنده این جنگ زودرس قبل از هر کس جمهوری اسلامی است.
جنبش ما در شرایط امروز به هر چه توده ای و میلیونی تر شدن، به اتحاد سازمان یافته و سازمانیافتگی در کمیته های انقلابی، در شوراهای محل کار و زندگی و محلات شهرها نیاز دارد. این تضمین پیروزی در هر جنگی است. نمیتوان لشکری را بدون نیروی كامل و قدرت و سازمان پیروز شدن به جنگ فرستاد. اعلام سوت دست بردن به اسلحه، قبل از تدارک پیرزوی آن، بردن مردم در جنگی است که شکست آن از امروز معلوم است. پشت این "رادیکالیسم" ظاهری و تشویق به جنگ نظامی برای پیروزی، باز کردن امکان به خون کشیدن آن توسط ارتجاع حاکم و هر نیروی ارتجاعی است. سوریه و لیبی آخرین نمونه های این سیاست و این "رادیکالیسم" و "عطش" به پیروزی "سریع" و "کم هزینه" است.
فرمان و تبلیغ دست بردن به ابزارهای جنگ نظامی و شبه نظامی ، قبل از تدارک و آمادگی به پیروزی رساندن آن ماجرجویی بیش نیست و به یکی از موانع به میدان آمدن توده های هر چه بیشتر و میلیونی در شهرها تبدیل می شود، دست رژیم را برای کشتار و سرکوب وحشیانه تر و دست قدرتهای جهانی را برای خون پاشیدن به انقلاب مردم، به نام "دخالت بشردوستانه" و "حمایت از مردم ایران" باز می کند!
شکی نیست که این رژیم تا دندان مسلح، نهایتا در یک قیام مسلحانه سرنگون می شود. اما بگذارید خیابان ها و محل های کار و زندگی کارگران و زحمتکشان و زنان و جوانان مملو از ده ها و صدها هزار و میلیونی مردم شود، بگذارید مردم در محلات، دانشگاهها، کارخانه و ... متحد شوند، بگذارید شوراهای خود را برای هدایت جنگ امروز و اعمال اراده فردای خود ایجاد کنند. اگر سودای کسب قدرت روی شانه قربانی کردن مردم را ندارید، اگر نمیخواهید انقلاب آتی مانند سال ۵۷ توسط ضد انقلاب به شکست کشیده شود، بگذارید این جنبش برای قیام با تمام قدرت آماده شود.
با سرنوشت جامعه، با این انقلاب، با زندگی نسل جوان تشنه آزادی بازی نکنید.
مردم آزادیخواه!
حزب حکمتیست (خط رسمی) شما را به تشکیل شوراهای مردمی فرا میخواهند.
ضامن پیروزی شما قدرت متحد شما در محله و شهر و کارخانه، در شوراهای مردمی شما است. شوراهایی که هدایت و رهبری جدال امروز را به عهده دارد و اجازه ماجراجویی هیچ نیروی ارتجاعی را نمیدهد. دست به کار ساختن شوراهای مردمی خود برای هدایت، برای دفاع از خود، برای به پیروزی رساندن انقلاب و برای بدست گرفتن سرنوشت خود شوید!
حزب حکمتیست (خط رسمی)
۱۱ مهر ۱۴۰۱- ۳ اکتبر ۲۰۲۲