فاشیسم تولید امپریالیسم و مرحله ای از سرمایه داری است، که بقصد حفظ انحصارات ظهور می کند.
با افزایش تضاد حاکمیت و در کوران مبارزه طبقاتی که دولت سرمایه امکان ادامه ی سلطه طبقاتی را بشکل طبیعی یعنی از طریق انجام انتخابات نمی تواند پیش ببرد به اوج می رسد.
هدف فاشیسم حفظ انحصاری سیادت بورژوازی و در نتیجه حفظ سلطه سرمایه است، که با برچیدن آزادی های سیاسی، ممنوع کردن تشکلات و نهادهای مستقل کارگری و احزاب و نهادهای مخالف، سرکوب خونین اعتراضات و اعتصابات اجتماعی، خصوصا از جنس طبقاتی آن، با برقرار کردن دیکتاتوری و استبداد و راه انداختن بگیر و ببندها و حاکم کردن فضای اختناق و ترور در سطوح مختلف جامعه با سازمان دادن دستجات ضربت از ارازل و اوباش و تبهکاران و جنایتکاران جامعه در کنار ماشین سرکوب دولتی تلاش می کند با ایجاد وحشت و هراس جامعه را به انقیاد درآورد.
فاشیسم با سرکوب تشکلات کارگری و احزاب و جریانات کمونیستی همزمان دست به ایجاد تشکلاتی با شکل و شمایل های "کارگری" و "سوسیالیستی" می زند. تا بدین طریق وحشت و شرایط بحران خود را عادی جلوه دهد.
فاشیسم برای پیش برد سیاست ها و اعمال جنایتکارانه ی خود دستگاههای تبلیغاتی را موظف به تولید شعارهای ملی و میهنی و نژادی می کند، و وسیعا به تبلیغ این اشعار مسموم در میان مردم می پردازد تا با تهییج و تحریک احساسات ناسیونالیستی در اذهان ناآگاه، جامعه را با سیاست های تبهکارانه ی خود همراه سازد. نقش ماشین تبلیغات کار سرباز گیری از درون لایه های ناآگاه طبقه ستمکش را آسان می کند، و از طرفی میخواهد در افکار عمومی نشان دهد که پایگاه اجتماعی دارد.
کارکرد دیگر این تاکتیک در سرکوب جنبش طبقه کارگر و جنبش های اجتماعی است. سربازانی را که بخدمت گرفته است در واقع از نظر طبقاتی تعلق به طبقه کارگر و فرودستان دارند. هدف فاشیسم از بخدمت گرفتن این مزدوران در کنار ماشین سرکوب، شکستن روحیه مقاومت و مبارزه در اردوی ستمکشان است. چرا که ارتباط و نفوذ به دلیل وابستگی و علائق خانوادگی این مزدوران به طبقه ستمکش می تواند از جنبه جاسوسی و شناسائی و بدام اندختن مبارزین به فاشیسم کمک کند.
و همچنین با دامن زدن به احساسات عاطفی می تواند در درون توده ها ایجاد تردید و تشویش کند. اینها تاکتیک هایی هستند که منجر به تقویت فاشیسم می شود.
البته ظهور و عملکرد ذهنیت فاشیسم حتما به وجود دولت نیازی ندارد، احزاب و جریانات و گروه ها دستجات و حتی افراد در کنار دولت فاشیست و یا در خارج آن تحت تاثیر ادبیات و فرهنگ آن می توانند این ذهنیت را بنا به مصالح و منافع فردی و گروهی خود پیاده، اعمال و حاکم نمایند.
در نمونه دولتی حکومت جمهوری اسلامی و در نمونه غیر دولتی پان ایرانیسم نماد آشکار فاشیسم است.
و اما نکته ای که مهم است، بکار گیری این ترم در ادبیات سیاسی است.
طیف وسیعی از باصطلاح سیاسی ها که من آنها را لشگر کمیت بی کیفیت می نامم به دلیل عدم آشنایی از ماهیت و کارکرد این ترم عموما به تقلید از کسانی از این ترم و یا ترم دیکتاتوری و غیره استفاده می کنند که خود آنها حامل این ویژگی ها هستند.
و این تقلید که ناشی از بی بضاعتی است، باعث می شود بجای شناساندن درست این مراحل ویژه سرمایه به استتار آن کمک کنند.
برای درک دقیق عمق این وارونه سازی به نمونه ای که در بالا آوردم یعنی جمهوری اسلامی با پان ایرانیست ها و یا به
پ ک ک با دولت ترکیه تحت رهبری اردوغان توجه کنید. می بینید آنها همدیگر را متهم به فاشیسم می کنند، و این در حالیست که همگی آنها فاشیست هستند ولی در نزد توده ناآگاه از آنجائیکه توان تشخیص وجود ندارد، بسته به تبلیغات طرفین صف بندی هائی توسط خود این فاشیست ها شکل داده می شود که این صف بندی ها علیه آن توده ی ناآگاه و به نفع کلیت فاشیسم است.
و صد البته باید تاکید کنم در ارتباط با پ ک ک اقبالی که این جریان به خاطر مزدوری آشکار به امپریالیسم در پیاده کردن سیاست های آنها کسب کرده است، و همراهی و هم آوازی ناسیونالیست شوونیست های ایرانی (چپ و راست) با ناسیونالیست های کُرد (چپ و راست) و حقوق بگیران قلم بدست آنان، و تضادی که غرب با ترکیه بر سر منافع اش در منطقه دارد و لابی گری هایی که وجود دارد، تبلیغات وسیع و سازمان یافته ای در حمایت از پ ک ک و بطور عموم ناسیونالیسم کُرد براه انداخته اند.
این همان سیاست امپریالیستی است که در تلاش است با تشدید بحران و تضادهای اجتماعی که محصول عملکرد سرمایه است، به نفع فاشیسم دولتی و فاشیسم غیر دولتی با دامن زدن به تمایلات ناسیونالیستی و با همراه کردن چپ های شرمگین، اپورتونیست های حماقت پیشه و نقاب از چهره افتادگان زمینه های اهداف و برنامه های بعدی خود هموار سازد.
در مورد پان ایرانیسم به همین شکل...
بیست و هشتم آگوست ۲۰۲۲
روزبه کوراغلی