کورش عرفانی: اضمحلال دولت، انفعال ملت: ترکیب شوم برای آینده ی ایران

گزارش های رسمی و غیر رسمی از تدارک گسترده ی لجستیکی اسرائیل برای یک جنگ تمام عیار منطقه ای حکایت می‌کند. حال که پشتیبانی بزرگترین ارتش جهان را هم با خود دارد، کدام کشور بینوایی است که هیولای صهیونیسم بخواهد و نتواند آن را به خاک و خون کشیده و به ویرانه ای تبدیل سازد؟

در همین روز، یکی از استان های ایران شاهد یک نبرد تمام عیار از سوی گروه «جیش العدل» بود که به گفته ی این گروه نزدیک ۲۰۰ کشته از نیروهای دولتی بر جای گذاشت.
با قدری فاصله آن طرف تر، خامنه ای رهبر نظام روبه زوال آخوندی، در حال نماز گزاردن به کثیری از اجساد پاسدارانش بود که چند روز پیش در حمله ی نظامی به سوریه کشته شده بودند. باز چند ساعت پیش از آن در مرز با افغانستان طالبان با نیروهای مرزی ایران درگیر و یک مرزبان را اسیر کرده بودند که سپاه تلاش زیادی برای تکذیب خبر و خرید آبرو می کرد.

در چنین روزی هم چنین دلار با پشت سر گذاشتن پیاپی مرزهای تاریخی به ۶۴ هزار تومان رسیده بود.

با در کنارهم قرار دادن این اخبار و گزارش‌ها در می‌یابیم که نگرانی‌ها پیرامون حرکت به سوی یک موقعیت انفجاری در خاورمیانه همزمان با وخامت اوضاع داخلی ایران شدت گرفته است و دیر نخواهد بود که از پیش بینی و احتمال درگذریم و با واقعیت تخریب و کشتار و جنگ در ایران و کشورهای دیگر منطقه مواجه باشیم.

 جمهوری اسلامی به عنوان یک دولت ورشکسته وارد یک بازی از پیش باخته شده است و از آن جا که عُلقه و علاقه‌ای به ایران و ایرانی ندارد، به انتخاب‌های خویش فکر می‌کند که ۱) بدون جنگ پیش رود تا از داخل فروپاشد و جارو شود یا ۲) به درخواست نتانیاهو لبیک گوید، وارد جنگ شود و در یک ایران تخریب شده‌ی بعد از جنگ بماند.

در این میان مردم ایران نیز دو انتخاب بیشتر ندارند: یا این که ۱) منفعل و مبهوت و ساکت بمانند تا بمب‌ها و موشک‌های آمریکایی و اسرائیلی به همراه قحطی و بی آبی و مرگ و بیماری به سراغشان آید و چیزی از آنها و کشورشان به جای نگذارد و یا ۲) تکانی بخورند و در دقیقه‌ی ۹۰ بازی سرنوشت، خود را از سناریو نابودی برنامه ریزی شده توسط تل آویو و واشنگتن و بیت رهبری رهایی بخشند.

 پیش از این درباره‌ی «چگونگی» نجات ایران از طریق یک حرکت سازمان یافته‌ی مردمی با یک مدیریت و یک رهبر گفته‌ایم، مانده بود «چرایی» برخاستن و حرکت، که اینک واقعیت هولناک جنگ و تورم و قحطی به صورت تمام قد دارد آن را به یکایک ایرانیان بالای ۱۵ سال تفهیم می‌کند.

فراموش نکنیم که مسئولیت بقای یک کشور، به طور منطقی، بر عهده ی دو عنصر دولت و ملت است؛ اینک که در ایران دولتی حاکم است که در قبال نجات ایران احساس مسئولیتی ندارد، تمامی این بار بر دوش ملت ایران قرار می گیرد. باید دید آیا ملت ایران چنین مسئولیتی را می پذیرد یا خیر. اگر بلی، ایران بقا یافته و می ماند، اگر خیر، حذف و محو آن توسط دشمنان قسم خورده در تل آویو برنامه ریزی و اجرا خواهد شد.

نگارنده باردیگر در راستای هشدارهای پیشین خود از تمامی ایرانیان به خواب رفته، خود را به خواب زده و یا علاقمند به
خواب می خواهد که صدای کر کننده ی پای هیولایی که به سوی کشورمان روان شده را بشنوند. اگر به موقع نجنبیم کارمان تمام است. انتخاب با ماست.#