در مصاحبه با ایران اینترنشنال به ائتلاف شش نفره جورج تاون پرداخته‌اید و در بررسی علت شکست آن تنها به رفتار رضا پهلوی اشاره کرده‌اید و لام تا کام صحبتی از خط و سیاست حاکم بر منشور شش نفره که نقطه مقابل انقلاب زن زندگی آزادی بود نکردید. گویی انقلاب به خط و سیاست نیاز ندارد. گویی همین‌که چند نفر دور هم بنشینند رهبر انقلاب میشوند و مردم هم بدون توجه به خط و برنامه و سوابق آنها، برایشان هورا میکشند و آنها را روی دست بلند میکنند.
شما یک فعال سیاسی هستید و انتظار میرود که اهمیت خط و جهت سیاسی در یک انقلاب را میدانید. چرا به منشور شش نفره اشاره‌ای نمیکنید؟ نقدی ندارید یا اینکه نقد دارید اما سکوت میکنید چون نقد منشور پای خودتان را هم بعنوان یک پای اصلی این ائتلاف به میان میکشد؟
اما تا جایی که به کاراکترهای یک ائتلاف هم مربوط میشود آیا میدانستید و میدانید برای انقلاب سراغ شاهزاده‌ها نمیروند، سراغ انقلابیون میروند؟ میدانستید و میدانید که انقلابات همیشه در تمام طول تاریخ علیه پادشاهان و شاهزاده‌ها صورت میگیرند نه با آنها؟
این منشوری علیه انقلاب بود نه برای انقلاب. منشوری که منویات ملوکانه را برای «گذار» از جمهوری اسلامی روی کاغذ آورده است. در این منشور حتی اسمی از کلمه انقلاب و سرنگونی نیست. به جای انقلاب و سرنگونی به گذار و تغییر رژیم (یعنی همان رژیم چنج) اشاره شده است. بند بند این منشور، ادبیاتش، لحنش، مطالباتش و همه چیزش هزاران فرسنگ از انقلاب و اعتراض و اعتصاب و همبستگی‌های باشکوه مردم فاصله دارد. دیپلماسی بجای انقلاب، مقاوله‌نامه‌‌های بین‌المللی بجای مطالبات صریح مردم انقلابی و بوروکراسی و متخصصین بجای فعالین انقلاب با چماق تمامیت ارضی و رعایت استانداردهای بین‌المللی بانکی و تسهیل سرمایه‌داران بین‌المللی بجای خواست‌های رفاهی نشسته است. البته هنر کردید و بجای چماق تمامیت ارضی نوشتید یکپارچگی سرزمینی تا آقای مهتدی با وجدان راحت‌تری آنرا امضا کند. هر چند ایشان هم در اولین اظهار نظرش بعد از انتشار منشور نوشت که یکپارچگی سرزمینی همان تمامیت ارضی است! آیا روشن نبود که این منشور در مقابل انقلاب یک روز هم دوام نمیاورد؟
برخی از این شش نفر گفته بودند نظر فعالین داخل کشور خیلی مهم است ولی منشورشان در تقابل با فعالین داخل و منشور بیست تشکل و منشور مطالبات پیشرو زنان، علیه پلاتفرم‌ها و مطالبات کلیه تشکل‌های مردمی داخل بود با خواسته‌هایی گنگ و الکن بجای مطالبات صریح مردم. تنها چیزی که الکن نبود و از صراحت برخوردار بود حفظ سپاه و ادغامش در ارتش بود. رضا پهلوی بارها از ضرورت حفظ سپاه و بسیج برای اداره مملکت بعد از جمهوری اسلامی صحبت کرده بود، در این منشور این جهتگیری ضد مردمی و ضد انقلابی در زرورق ارتش پیچانده شد تا همراه با ارتش، در مقابل مردمی که در سراسر کشور فریاد زدند بسیجی سپاهی دشمن ما شمایی یا داعش ما شمایی، «یکپارچگی سرزمینی» را حفظ کند.
از حقوق بشر کذایی در منشور صحبت کردید تا خودتان را گرفتار مطالبات مشخص مردم نکنید و صریح حرف نزنید. از آزادی بی قید و شرط بیان و اعتراض و تشکل و تحزب و اعتصاب که یک خواست محوری مردم است چیزی نگفتید. از آزادی نقد مذهب و لغو مذهب رسمی که یک مساله محوری و مهم دیگر است حرفی نزدید. از اداره شورایی و حکومتی مبتنی بر دخالت مستقیم مردم در سرنوشت خویش صحبتی نکردید. حقوق بشر را کمک گرفتید تا خود را گرفتار این مطالبات نکنید! فقط کم مانده بود که بندی را به احیای ساواک، که آرزوی خانواده پهلوی و کهنه ساواکی‌ها است، اختصاص دهید.
منشور شش نفره برای کند کردن و منحرف کردن انقلاب، برای جلوگیری از تغییرات بنیادی و حفظ اساس نابرابری‌ها بود و البته وجه مکمل چنین سیستمی حفظ نیروهای سرکوب و حفظ یکپارچکی سپاه و بسیج و ارتش است که به صراحت آنرا در منشور مرقوم فرمودید.
آیا واقعا نقدی به اینها ندارید؟ آیا اینها اهمیتی ندارد؟ باز هم بخواهید ائتلافی تشکیل دهید فقط سراغ آدم‌ها آنهم افرادی مثل رضا پهلوی بدون توجه به محتوای سیاست میروید؟ سراغ لمپنی مثل شاهین نجفی؟ آخر اینها چه ربطی به انقلاب دارند؟ باور کنید سیاست کمی عمیق‌تر از این حرف ها است. باور کنید انقلاب که میشود برای جلوگیری از انقلاب کسانی به میدان میایند به اسم انقلاب ولی علیه آن. سال ۵۷ هم کسانی مانند خمینی به اسم انقلاب آمدند اما ضد انقلابیون دو آتشه‌ای بودند و علیه همه مطالبات و اهداف و آرزوهای مردم ایستادند و به آن خون پاشیدند و انقلاب را شکست دادند. نمیخواهید درسی از آن بگیرید؟ نمیخواهید درسی جدی از ائتلافتان بگیرید؟
اجازه بدهید در مورد تمامیت ارضی هم نکته‌ای اضافه کنم. شما در این مصاحبه علیه کسانی که، یعنی سایبری‌های رژیم و سایبری‌های سلطنت‌طلب، به مردم کردستان و بلوچستان میگویند تجزیه‌طلب صحبت کردید. بسیار خوب. اما واقعا نمیدانید که تمامیت ارضی یا اسم آبرومندانه‌تر! آن «یکپارچگی سرزمینی» در منشور کذایی شما، خوراک کاملی به برچسب تجزیه طلبی علیه کردها و بلوچ‌ها میدهد؟ برچسبی که سایبری‌های رژیم و شاهزاده و والاحضرت! به این مردم نسبت میدهند تا به حد کافی تفرقه ایجاد کنند؟ بعلاوه آیا جدایی طلبی در کردستان گرایش قابل توجهی است که باید چماق تمامیت ارضی را علیه آنها بلند کرد؟ و منشور شما اگر مردم کردستان آنرا جدی میگرفتند و تصور میکردند قرار است به سیاست حکومت بعدی تبدیل شود نباید میرفتند فکری به حال خود بکنند چون بوی سرکوب را بخوبی در آن میدیدند؟ حال فرض کنیم که مردم کردستان زمانی بخواهند جدا شوند طبق آنچه منشورتان قول داده یا بهتر است بگویم تهدید کرده سپاه را باید به جان آنها فرستاد؟ فرض کنید در شرایطی تب جدایی‌طلبی در کردستان داغ شد و مثلا زیر نظر یک مرجع بین‌المللی رفراندم شد و ۷۰ درصد مردم کردستان به درست یا غلط به این نتیجه رسیدند که از ایران جدا شوند نباید بجای توپ و تانک و زندان و شکنجه و اعدام، حق جدایی را به آنها داد؟ باور کنید تمامیت ارضی طلبان تجزیه طلب‌ترین افرادند چون همین شعار است که مردم را میترساند و به برخی از ناسیونالیست‌های کرد باروت جدایی‌طلبی میدهد؟ نادیده گرفتن مطالبات رفاهی و آزادی‌های سیاسی و جارو کردن مذهب از دم و دستگاه حکومت است که مردم را به حکومت مرکزی بدبین میکند و تخم جدایی را هم میکارد؟ عکس‌العمل تند مردم کردستان به منشور شما و به سایبری‌های سلطنت طلب قاعدتا باید پیامی برای شما میداشت که یک لحظه هم به منشورتان فکر کنید. اتحاد را منشوری و افرادی یا حزبی مثل حزب کمونیست کارگری ایجاد میکنند که از همین الان بجای چماق، مطالبات حق‌طلبانه مردم از جمله حق آموزش به زبان‌های محلی و حق جدایی را می‌پذیرند. آنوقت کسی هم تمایلی به جدایی پیدا نخواهد کرد. برنامه و منشوری که رفاه و آزادی و حق کامل و برابر شهروندی و کوتاه کردن دست مذهب از دولت و آموزش و پرورش و لغو مذهب رسمی و محاکمه سران و دست‌اندرکاران دزد و جنایتکار حکومت را با صراحت اعلام میکند است که زمینه هر نوع جدایی‌طلبی را هم از بین میبرد.
خانم علینژاد، باور کنید که اتحاد آنهم در دل یک انقلاب، حول مطالبات شفاف و رادیکال، حول مطالبات بنیادی رفاهی و سیاسی مردم شکل میگیرد نه حول نگهداری سپاه و سکوت در مورد مذهب و مذهب رسمی و سایر مطالبات مردم، نه حول اتحاد با شاهزاده و سلطنت‌طلبانی که شعارشان علیه چپ و مجاهد است و رفتارشان شعبان بی‌مخی و لمپنیسم تمام‌عیار. منشور شش نفره منشوری برای تفرقه و علیه انقلاب بود نه برای اتحاد. و به همین دلیل ائتلاف حول آنهم به سرعت پاشید. کاش شما هم درسی از آن میگرفتید.
۲۵ فوریه ۲۰۲۴