ناصر بابامیری: جلادان رژیم یقین بدارید، اعدامها هم بقایتان را حفظ نخواهد کرد!

رژیم میخواهد با این شیوه بزدلانه اعدام، از جامعه و خیزش انقلابی که نیروی اصلی آن خصوصا جوانان انقلابی محلات صدها شهر ایران بودند زهر چشم بگیرد. نیروی انقلابی که در برابر نیروی متوحش سرکوبگر هزاران ابتکار عمل در دفاع از حق و حقوق پایمال شده خویش بخرج دادند، اما بدلیل اینکه در این نبرد مزدوران تا بیخ دندان مسلح بودند هزینه ها برایشان بسیار سنگین تمام شد و صدها جوان انقلابی جان باختند و ده ها هزار نفر زخمی و گروگان گرفته شدند. طی هفته های اخیر که خیزش انقلابی در حال تجدید قواست، رژیم دارد به گروگانهایی که بخشی از این نیرو بودند و اکنون بیدفاع در شکنجه گاهها زیر دست رژیم بسر می برند، علنا و افسار گسیخته می تازد، و آنها را طی سناریوهای سوخته یکی یکی حلقه آویز میکند.
اما این تعرضهای جنایتکارانه به ذره از این حقیقت نمی کاهد که جوانان انقلابی در همین مقیاس هم که نوک قله رفیع اعترضات ده ها میلیونی است، در سه چهار عرصه مهم ایدئولوژیکی، فکری، سیاسی و اجتماعی این رژیم را به شیوه اعجاب آوری در هم کوبیده، و شکست تلخی را به آن اعمال کرده اند. رژیم دیگر روال سابق اداره جامعه و توام با سرکوب پیشین را نیز از دست داده است. دیگر برغم همه نهاد و ارگانها موجود جامعه برای هیچکدام از فرامین آن تره خورد نمکیند و رژیم در این عرصه ها بطور زمینی فاقد قدرت است. جامعه اکثر مظاهر و ارزشهای این مناسبات و متاثر از آنرا دور زده و به حاشیه رانده. این در حالیست که در اکثر استانها و شهرهای کشور شرایط حکومت نظامی کماکان حاکم است. قطع به یقین اگر رژیم طی این چند ماهه از مبارزات تماما به زانو درنیامده به این خاطرست هنوز یکی از عرصه ها همانا تولید را که خود محل کشمکش و تقابل نیروی کار و سرمایه است، و الگوهای اقتصادی رژیم در این عرصه نیر سالهاست به بن بست رسیده، و چشم انداز تیره و تار دارد، هنوز تناسب قوای مبارزاتی کارگران و فرودستان به آندرجه از آمادگی نرسیده مالکیت بر ابزار تولید را تصاحب کند. و روشن است رژیم این عرصه را نه تنها واگذار نکرده، بلکه ماشین کشتار را بواسطه آن سرپا نگه داشته است.
عرصه تولید نیز خود طی این چند دهه یکی از میدانهای اصلی مبارزه و کشمکش و رویارویی بیوقفه علیه این مناسبات بوده. خصوصا طی سالهای اخیر کارگران در راس سازماندهی ده ها هزار اعتصاب و اعتراض علیه وضع موجود بودند و در این مسیر هم خود و هم خانواده و همطبقه یهایشان، هزینه های بسیار سنگین را متحمل شدند. اما در ایندوره بدلایل عدیده، نتوانست به وظایف و یا انتظاراتی که از آن بمثابه یک طبقه جهت مشارکت همه جانبه در این خیزش میرفت، پاسخگو باشد. برغم مشارکت بخشهایی از آن در خیزش، اکثریت عظیم این طبقه در این نبرد و رویارویی بنوعی غایب بود. و این امر تا به این لحظه هم موجب شده، هزینه خیزش انقلابی برای توده های انقلابی بپاخاسته در غیاب کارگران بمثابه یک طبقه و به این اعتبار مبارزات خود را نیز بمراتب سنگین تر و پیروزی آن زمانبردارتر گردد از یکسو و از دیگر سو میدان را برای جولان نیروهای متلون ضد انقلابی پرو غربی بیشتر کند.
حضور یکپارچه طبقه کارگر میلیونی نه تنها پیروزی در این جدال سرنوشت ساز را قطعی خواهد کرد، بلکه ضامن آن نیز خواهد بود، بعد از به زیر کشیدن این رژیم، طیف متلون ضدانقلابیون داخل و خارج نتوانند در رکاب غرب یکبار دیگر انقلاب را به هزیمت برند و جامعه به کمتر از آلترناتیو سوسیالیستی رضایت ندهد.
جا دارد از همینطریق به جامعه ایران که هر روزه شاهد از دست دادن عزیزانشان بواسطه شکنجه و اعدام هستند و به خانواده محمد مهدی و محمد حسینی عمیقا ابراز همدردی نمود و خود را در کنار آنان دید.
زنده باد خیزش انقلابی
زنده باد آزادی برابری حکومت شورایی
07.01.2023