در مطلب قبلی یادآور شدم در جنبش عظیم سرنگونی و توده ای جاری لحظه به لحظه ابتکارات و درسهای انقلابی در خیابانها و میادین، دانشگاهها و مدارس و محلات و مراکز کارگری و ادارات و در درون خانه ها تجربه شده است. بر چند خصلت مهم از جمله - استمرار بیوقفه تاکنونی ، - سراسری بودن جنبش به دور از تفرقه افکنی ملی و مذهبی جریانات ارتجاعی، - نقش هدایت گر زنان و نسل جوان- همه گیر بودن این خیزش تأکید کردم. در ادامه به دیگر خصلتها و دستاورهای مهم، به نحو فشرده لازمست اشاره کرد و در چهارمین ماه تداوم خیزش انقلابی، بر تعمیق و گسترش این ابتکارات و خلاقیتها تأکید گذاشت.
الف - قبلا به همه گیر شدن جنبش سرنگونی بزرگ کنونی اشاره شد. اما همزمان لازمست به شفافتر شدن صف بندی طبقاتی و مبارزاتی در سطح ماکروی سیاسی و در بطن این جنبش سرنگونی گسترده با حضور طبقات و اقشار مختلف اجتماعی، به عنوان یک خصلت مهم این دوره تاکید گذاشت. همگانی بودن جنبش سرنگونی موجبی نشده، تا ترفند "همه باهمی" دروغین جریانات بورژوایی راست و فریبکاری چپ پوپولیست در چشم کارگران، زنان و جوانان و مردم بپاخاسته خاک بپاشد. در عمق جنبش سرنگونی جاری تفاوتها و تمایزات توقعات، خواسته ها و شعارهای رادیکال و غیر رادیکال، چپ و راست، و لاجرم تمایزات سیاسی و پراتیکی جنبشها و جریانات متفاوت را می بینیم. این دستاورد و درس مهمی است که طبقه کارگر و ما کمونیستها از تجربه همه باهمی تلخ مقطع انقلاب ٥٧ به دست گرفتیم و امیدم اینست یکبار دیگر اجازه ندهیم، آلترناتیو بورژوایی با این ترفند پوسیده "همه باهمی" پتانسیل طبقه کارگر و مردم آزادیخواه را به نیروی ذخیره جنبش ارتجاعی خود تبدیل کند.
ب- مقابله با اسلام و پدیده فوق ارتجاعی حجاب اسلامی، به عنوان نماد بردگی زن و عملا کنار زدن آن در حیات اجتماعی و سیر حرکت به طرف برچیدن کامل آن، جهشی بزرگ در ایزوله کردن نمادها و قوانین و موازین و تحمیلات اسلامی و خرافه مذهبی است. تردیدی نیست با سقوط جمهوری اسلامی جنبش و جریانات ارتجاعی اسلامی با همه شاخه ها و لایه های آن اعم از شیعه و سنی نه تنها در ایران، بلکه در خاورمیانه و کشورهای اسلام زده شکست بزرگی را متحمل میشوند. این نگاه که گویا جریانات اسلامی سنی و سلفی گری در رقابت با شاخه شیعی ، در ایران و یا در منطقه میتواند میداندار صحنه باقی بماند و مدعی قدرت با شد، توهمی بیش نیست. جنبش عظیم انقلابی و ضد اسلامی و مذهبی جاری در ایران با پیروزی خود نوید دهنده یک رنسانس ضد اسلامی و ضد مذهبی در خاورمیانه و جهان خواهد بود. وقوع این پدیده از شاخص ترین دستاوردهای تحول انقلابی در حال جریان ایران است.
ج- در حاشیه قرار گرفتن دسته بندیهای ملی و مذهبی از خصلتهای آزادیخواهانه و مترقیانه جنبش سرنگونی و انقلابی جاری است. علیرغم تقلای ناسیونالیسم ایرانی با پرچم سه رنگ خورشیدنشان به ویژه در خارج کشورو تلاش ناسیونالیسمهای محلی از جمله ناسیونالیسم کرد، خیزش انقلابی جاری فراتر از دسته بندیهای ملی و مذهبی، بر اساس توقعات و خواسته ها و نقطه عزیمت انسانی مشترک برای سرنگونی قطعی جمهوری اسلامی و ساختن جامعه ای به دور از تبعیض و نابرابری و خرافه و تامین رفاه و آزادی، همگامی و همبستگی سراسری محکمی را در سراسر ایران موجب شده است. شعار مثبت "زن، زندگی،آزادی" به این دلیل که هیچ نوع شائبه ملی و مذهبی و عقب مانده تفرقه انداز را نمیتوان به آن الصاق کرد، اینچنین مورد استقبال عمومی قرار گرفته و خود به محور ایجاد بیشتر اتحاد و همبستگی در سراسر کشور و مورد توجه و حمایت جهانی قرار گرفته است.جلب همبستگی و حمایت جهانی و به ویژه حمایت بی اما و اگر نیروها و جریانات مترقی و چپ و انساندوست و ضد کاپیتالیست در سطح بین المللی دستاورد مهم دیگری است، که توضیح بیشتری نمیخواهد.
د- خصلت ضد کاپیتالیستی در جنبش سرنگونی و خیزش انقلابی کنونی بسیار بالا است. نه تنها کارگران و نیروهای اردوی کار مستقیما مورد استثمار سرمایه داری، اکنون بخش وسیع تر مردم به طور عینی، ترازنامه ضد انسانی کاپیتالیسم را در به قهقرا کشاندن کل جوامع و در این مورد مشخص جامعه ایران می بینند. به وضوح با برجسته شدن توقعات و شعارهای ضد کاپیتالیستی، ضد استثمار انسان به دست انسان و علیه ستم طبقاتی، علیه فقر و گرسنگی و تبعیض و برای تحقق آزادی و برابری و رفاه و به این اعتبار با طرح برجسته تر توقعات و شعارهای سوسیالیستی، شاهد گسترش و تعمیق رادیکالیسم کارگری و سوسیالیستی در بطن جنبش سرنگونی و انقلابی جاری هستیم. این وضعیت و این فرصت را باید شناخت و طبقه کارگر آگاه و ما کمونیستها آن را به سکوی پرش برای گرفتن قدرت سیاسی تبدیل کنیم.
آنچه در این مطلب و یادداشت قبلی مورد تاکیدم است، شمه ای از ابتکارات و تجارب مثبت خلاقانه تاکنونی جنبش سرنگونی و انقلابی جاری در صحنه سیاسی ایران است.قطعا در یک بررسی جامعتر و موشکافانه تر میتوان و لازمست درسهای مهم و رادیکال دیگری را برشمرد. در این نوشته به همین سطح بسنده میکنم. طبعا خوش خیال نیستیم و میدانیم که جنبش سرنگونی و انقلابی جاری با موانع و محدودیتها و احتمالات وتوطئه ها و تندپیچهای جدی هم روبرو است. در مطالب بعدی به این مسائل و گامهای بعدی در مسیر سرنگونی قطعی و سریعتر جمهوری اسلامی و چگونگی تحقق اهداف کارگری و سوسیالیستی میپردازیم.
سی ام دسامبر ٢٠٢٢
رحمان حسین زاده