در گرامیداشت ِ روز ِ جهانی ِ کارگر: در این دوران، هر روز روز ِ کارگر،روز ِتولید، و روز ِ یک گام به پیش به سوی سوسیالیسم و کمونیسم است.اول ِماه ِ مه، یاد آور ِ این حتمییت ِ تاریخی بر همه ی انسان های پیشرفت خواه وتکامل گرا فرخنده و پیروز باد.
رژیم ِ حاکم بر ایران را با کدام دولت یا حکومت ِ هم اکنون موجود در دیگر کشورها باید مقایسه کرد که حتا یک مورد شباهت ِ ساختاری و ساز و کاری داشته باشد؟
یادداشت روز! دلالان سیاسی پروژه "کنفدراسیون کار ایران" که در 23 فوریه 2024 اعلام موجودیت کردند، تنها همان ساعت آغازین سرمست از اقدام خود بودند که با حمایت مالی و لجستیکی موسسه منفور فردریش ابرت و اتحایه زرد آلمان د.گ.ب دستاز حزب سوسیال دمکرات که همه یدی طولانی در ضدیت با کارگران و کمونیزم داشته و از طرفداران پرو پا قرص ناتو و جنایات جنگی در اوکراین و نسل کشی در فلسطین مواجه بودند، و وقتی با موج وسیع نقد و افشای کارگران و کمونیستهای داخل و خارج ایران روبرو شدند،
و ما زمستان دیگری را سپری خواهیم کرد با عصیان بزرگی که در درونمان است و تنها چیزی که گرم‌مان میکند آتش مقدس امیدواری است. ناظم حکمت. روز جهانی کارگر را به همه کارگران ایران و جهان و همه انسان‌های آزادی‌خواه و برابری‌طلب تبریک می‌گویم! مقدمه: در مقطع اول ماه مه ۲۰۲۴-۱۴۰۳، هنوز وضعیت طبقه کارگر و همه تهی‌دستان و محرومان جامعه ایران به‌ویژه زنان بسیار حزن‌انگیز و وحشتناک است. کارگران جهان درگیر بحران‌های عدیده‌ای از جنگ گرفته تا گرانی و تورم و بیکاری و فقر فزاینده‌ای دست به گریبان است.
مبارزات گسترده و طولانی کارگران فرانسه علیه طرح افزایش سن بازنشستگی مکرون، از تحولاتی است که سال گذشته و اول مه آنرا در سراسر جهان تحت تاثیر قرار داد. سال گذشته کارگران فرانسه در صف اول اعتراضات رادیکال کارگری علیه سیاست ریاضت اقتصادی و تعرض دولتهای دست راستی اروپا به حقوق کارگران بود. طرحی که در دولتهای مختلف فرانسه از سارکوزی تا مکرون به تناوب و تحت اشکال مختلف جلو آمد و هر بار با سد اتحاد و اعتصاب کارگری درهم شکست.
حکومت اسلامی انواع و اقسام جمعیت کرایه ای در اطراف بیت رهبری دارد که بنا به مناسبتهای مختلف پای منبر خامنه ای جمع میکند تا برایشان وراجیهای همیشگی را تکرار کند. در آستانه روز جهانی کارگر، بخشی از این جمعیت همیشه در صحنه را پای منبر او نشاندند و او این خزعبلات را پس داد:
در حاشیه: انقلاب 1974 پرتغال / زمانی که کارگران و سربازان برای قدرت واقعی جنگیدند. 50 سال از انقلابی می‌گذرد که پرتغال را درنوردید. انقلابی که حدود سه میلیون نفر – یک سوم کل جمعیت – را وارد فعالیت‌های سیاسی کرد. بیش‌تر آنها برای اولین‌بار بود که در فعالیت سیاسی شرکت می‌کردند. کارگران کارخانه‌های‌شان رااشغال کردند. مردم خانه‌های اشرافی را به مراکز فرهنگی تبدیل کردند.
هم زنجیران؛ اول ماه مه روز بزرگداشت اصلیت زندگی آزاد و کار دل‌خواه از یک سو و روز مبارزه با اقتدار و تقدس سرمایه و سود از سوی دیگر است! روزی ست که با درک اصالت ارزش کار دل‌خواه برای بازگشت انسان به خویشتن خویش، شایسته است در اعتراض به بردگی مدرن و دولت های جنگجو و خونریز، حتی یک دقیقه هم که شده دست از کار کشیم! آری اگرچه کار دل‌خواه و تولید برنامه‌ریزی شده برای رفاه اجتماعی، گوهر وجود انسان و تنها راه برون رفت از «دیو»گانگی انسان هستند
از 1401 یعنی از دو سال ِقبل به این سو،که خیزش ِ دموکراسی خواهانه و جنبش ِ ضد ِ حجاب ِ اسلامی – اجباری در هم پیوند خورده، نقش ِ نوجوانان و جوانان ِ دهه ی هشتادی( متولدان ِ 1380 به بعد) در اعتراض های ضد ِ رژیمی برجسته و نمایان تر از دیگر اقشار ِ جامعه شده است. در واقع، جنبش ِ ضد ِ حجاب ِاسلامی- اجباری بخشی و اکنون بخش ِ مهمی ازخیزش ِهمه با همی یی است که هدف ِ مهم ،وکلیدی ترین وراهگشاترین و راهبردی ترین هدف اش آزادی های بی قید و شرط و بی چون چرای تا کنون مفقود ِتاریخی،یعنی آزادی های سیاسی است.
روزگاری منتسکیو، فیلسوف و سیاست‌مدار نامی فرانسوی در نقد حاکمان شرق، نوشته بود:«در مشرق زمین حاکمان ظالم و مستبد مردم را به بند کشیده‌اند. هرچه سلطان اراده کند به صورت قانون درمی‌آید و رعایا حتی از حق و حقوق ابتدایی خویش محروم‌اند و با ترس و وحشت زندگی می‌کنند. و این‌گونه رژیم‌های وحشت‌انگیز و جنون‌آمیز انسان‌ها را تحقیر می‌کنند و فکر و روح مردم را فلج می‌سازند.»
توماج صالحی خواننده جوان رپر ایرانی، چند هفته پس از خیزش شهریور ۱۴۰۱ دستگیر، و بعد از گذشت یکسال و اندی که ۲۵۲ روز آن در انفرادی و تحت اذیت و آزار وحشیانه بازجویان بود، ۲۷ آبان ۱۴۰۲ با قید وثیقه از زندان دستگرد اصفهان آزاد شد. هنوز دو هفته از آزادیش نگذشته بود، بدلیل اینکه فعالیت‌های هنریش را بعنوان یک رپر ایرانی از سر گرفت، رژیم متحجر ایران آنرا تاب نیاورد،
خبرهایی از حمله ی احتمالی اسرائیل به ایران در بامداد روز جمعه سی و یکم فروردین 1403 می رسد که درباره ی صحت و سقم و معنای آن جای تردید فراوان بود. به همین خاطر نگارنده ترجیح داد که نوشتار هفتگی خود را به موضوعی وسیع تر و البته جدی تر از این نمایش های جنگ زرگری برای تدارک کشتار ملت ایران و ملت های منطقه اختصاص دهد.
خمینی، در ۱۶ مرداد ۱۳۵۸، آخرین جمعه ماه رمضان را "روز قدس" نامید. آن را "روز اسلام، روز حکومت اسلامی" اعلام کرد و از مسلمانان جهان و دولتهای اسلامی خواست برای کوتاه کردن دست دولت اسرائیل و پشتیبانان آن به هم بپیوندند. ۱۰ روز بعد، در ۲۵ مرداد، یعنی چند روز پیش از لشکرکشی به کردستان وعده داد اسرائیل را به دریا خواهند ریخت. راهش را هم نشان داد:
«مهستی گنجوی» -زنی استثنایی در تاریخ ادبیات ایران است. وی در نیمه¬ دوم قرن پنجم هجری می‌زیست. او نخستین شاعری بود که از رهایی زن و از شورش علیه نظم مردانه سرود: ما را به دم تیر نگه نتوان داشت در حجره دلگیر نگه نتوان داشت آن را که سر زلف چو زنجیر بود در خانه به زنجیر نگه نتوان داشت او شاعری بود که از خرد انسانی در برابر الهیات دفاع نمود و خردورزی را در برابر دین قرار داد:
در آستانه اول ماه مه ۱۴۰۳ و بدنبال اوجگیری کمی و رشد کیفی مبارزات طبقاتی در ایران و پایان محدودیت‌های همه گیری ویروس کوید ۱۹، نیروهای «چپ» در خارج از کشور، بار دیگر یک به یک به صحنه می آیند. این کنش‌گری همیشگی «چپ» در ۱ ماه مه، اگرچه همواره درگوهر خود امری مثبت بوده و هست اما برای آینده ای بهتر، بنظر نویسنده شایسته است یکبار برای همیشه دچار تحول و دگرگونی کیفی شود!
اشرف دهقانی: این روزها جمهوری اسلامی، این محصول گوادلوپ امپریالیست‌های آمریکا، انگلیس، فرانسه و آلمان، دسته‌ای از مأموران مسلح خود با نام "گشت ارشاد" را به خیابان‌های سراسر کشور گسیل کرده است تا آنها حجاب مورد نظر رژیم را با وحشی‌گری‌های هر چه تمامتر بر زنان تحمیل کنند. گشت ارشاد از مردانی با یونیوفورم پلیس (نیروی انتظامی) و زنان محجبه چادر به سر تشکیل شده است که در اماکن عمومی حضور یافته و زنان مخالف حجاب اجباری را مورد تهاجم خود قرار می‌دهند.
