خیزش انقلابی در ایران قلم پای "تحمل" و در واقع تحمیل حجاب را، که طی چهل سال ضربات سختی از زنان، دختران و کل جامعه خورده و تماما سست شده بود، قطع و یک سر مهم اختاپوس هفت سر آپارتاید جنسی در ایران را لگد مال کرد. تا جایی که ماموران شهربانی مملکت هم برای اجرای دستورات "امر به معروف" نیروهای ایدئولوژیک نظام، نه تنها شانه بالا می اندازند که خود را بی وظیفه کرده اند. در ایران عملا اجبار حجاب لغو شده است! آنهایی که هم که بهردلیل و به هررو آن را سر میکنند، در هر دم و بازدمی رو به جامعه و اکثریت شهروندان از خود "رفع اتهام" و اعلام میکنند که حجاب آنها ربطی به حکومت و قوانین ضدزن و اجبار حجاب ندارد!
این وضیعت ایدئولوژیک جمهوری اسلامی و توانایی و قدرت حفظ قوانین ضدزن و اسلامی آن برفراز سر جامعه است.
در این شرایط، در توازن قوای موجود در جامعه ایران که اکثریت میلیونی شهروندان برای آزادی و رفاه، نه تنها متحد شده اند که برای گرفتن آن به قدرت مستقیم خود به میدان آمده اند، جمهوری اسلامی قادر به اجرای قوانین اسلامی و ضدزن خود نیست. قتل و کشتار و زندان و کور کردن، سربه نیست کردن دهها و صدها هزار شهروند متعرض و... نه تنها قادر نشد این جنبش را به تسلیم بکشاند، نه تنها قادر نشد آن را به عقب نشینی وادار کند، که حکومت را تماما از ابزارهای سنتی سرکوب خود خلع سلاح کرد! حقیقتی که مقامات مختلف بارها به آن اعتراف کرده اند.
تهدیدات اخیر مقامات قضایی و حکومتی و "مقام معظم" و کف چرانی پا منبری هایشان در مورد بازگرداندن اجبار حجاب و صدور انواع ابلاغیه های اخطاری در مورد مجازات زنان خاطی، بیش از آنکه نشان قدرت نداشته شان در حفظ تحمیل حجاب باشد نشان هراس شان از پیشروی آن است. مقامات صدای مهیب انقلاب زنانه و ضداسلامی جامعه را شنیده اند!
این تهدیدات انعکاس هراس از پیشروی های بیشتر مردم و ناتوانی حاکمیت در حاکم نگاه داشتن اسلام بر فراز جامعه است. این تهدیدات علیه دستآوردهای تاکنونی جنبش آزادی و برابری در ایران است چرا که پیشروی جامعه علیه حاکمیت اسلام در همین نقطه متوقف نمی ماند! مردمی که به قدرت خود دستآوردهایی کسب کرده اند، به کم قانع نیستند و به اندک تغییراتی و از جمله فقط لغو حجاب، رضایت نمی دهند! این مردم قطع کامل دست هرنوع اسلام و مذهب و خرافه از زندگی فردی و اجتماعی و خانوادگی و کاری خود را میخواهند! این انقلاب همه آزادی و همه برابری را میخواهد.
اول فروردین و نوروز، از نظر نظام، "به خیر"گذشت! سیزده فروردین اما دهم رمضان بود و "دهن کجی" سراسر ایران نسبت به رمضان و مقررات اسلامی حکومت! این دهن کجی به قوانین اسلامی و عدم "رعایت" حداقل هایی از "شئونات رمضان"، نشان داد از منظر مردم اسلام "حداقلی" و "حداکثری" به یک اندازه منفور و غیرقابل تحمیل است! حکومتی که که قادر نشد روز سیزده بدر، کمربند رعایت مقررات رمضان را محکم نگاه دارد، تلاش میکند عقب نشینی ها و شکست های خود را جبران کند! دهم رمضان سراسر ایران نه در روزه و نماز، که مشغول برپایی جشن سیزده بدر و گرامی داشت یاد قربانیان جنبش آزادیخواهانه خود و حواله کردن مشت های گره کرده به سوی حکام اسلامی بود!
"اجبار حجاب" قرار است پیش درآمد تعرض های آتی به همه دستاوردهای ایندوره مردم و همه "دهن کجی" ها به قوانین اسلامی و دستگاه سرکوب و عقب راندن ها و بازگرداندن روحیه به لشکر لت و پار شده شان باشد.
این جبهه از جدال ما، جدال آزادی و برابری و عدالت اجتماعی است که نباید خالی از مقاومت بماند! نباید جرات کنند از سنگر حجاب و زن ستیزی به جامعه، به زنان، به طبقه کارگر و به دستآوردهای ما، حمله کنند.
ماه رمضان امسال برای مردم در ایران، نوبت مرخص کردن روزه و نماز اجباری، فرایض مذهبی اجباری بود و باید همچنان بماند! این کف چرانی ها نه برای حفظ حجاب که برای دفاع از بقیه فرایض شان، رمضان و محرم و ... است و مراسم های عزا و نوحه و انواع مافیاهای اقتصادی و ایدئولوژیکی شان. سنگر دفاع از حق زن، دقیقا جایی است که، در صورت عدم مقاومت همگانی، دشمن میتواند کل جامعه را بزند و بعلاوه همه محرومین و طبقه کارگر را به فقر و فلاکت بیشتری بکشاند.
امید نظام به تحریک بخش های عقب مانده و سنتی جامعه علیه زنان، علیه دستآورهای آزادیخواهانه و ضداسلامی مردم است. بخش هایی که هنگام عروج جنبش آزادیخوهانه اخیر، هزار بار بر "جگر سوخته شان" دندان گذاشتند و لگدمال شدن فرهنگ و سنت اسلامی، ضد زن و ضدشادی و مردسالاری را تحمل کردند! بخش های عقب مانده، سنتی و مذهبی که ناچار شدند پیشروی جنبش برای رهایی زن و علیه حجاب، را بپذیرند! تحریک این بخش های عقب مانده از ابزارهایی است که رژیم با دمیدن در افکار عقب مانده، پوسیده و ضد زن، افکار و عقاید ضد شادی و آزادی، به آن دست می برد. این سرمایه ای است که امروز در شرایطی که مبارزه در جبهه های دیگری در جریان است، به امید میدان دادن به مراجع مذهبی دیگر سنی و فرهنگ عشیره ای و قبیله ای و مردسالاری، علیه زنان سنگری برای تعرض بسازد.
نباید اجازه داد که قدرت تحریکات عقب مانده مذهبی و عشیره ای و قبیله ای برای مقابله با پیشروی های ما، برای بازپس گرفتن دستآوردهای تاکنونی مان، را پیدا کنند.
سنگر دفاع از حق زن، سنگر تعرض به قوانین ضد زن اسلامی را باید با قدرت تمام نگاه داشت. این کار پیشروان و رهبران مبارزات کارگری، رهبران مبارزات آزادیخوهانه مردمی، کمونیست ها و سوسیالیست ها است که پرچم آزادی و رهایی زن را کماکان برافرشته نگاه دارند و قلم پای معترضین به آنرا بشکنند!
حزب حکمتیست (خط رسمی)
۶ آوریل ۲۰۲۳
https://hekmatist.com/fa/etelaeye/230406e