دولت دانمارک برای افزودن به بودجه نظامی خود یکروز تعطیل( روز نیایش بزرگ) را حذف کرد و به روز کار کاری سالانه افزود. اتحادیه های کارگری ضمن جمع کردن 500 هزار امضاء، امروز تظاهرات بزرگی را در مقابل پارلمان دانمارک برگزار کردند. 50 هزار نفر در این تظاهرات شرکت کردند. بعد از تظاهراتهای ضد جنگ( بر علیه حمله نظامی به عراق) این بزرگترین تظاهراتی بود که دیده ام و در آن شرکت داشتم. دلم برای تظاهرات بزرگ و پرچمهای اتحادیه ای و چپ واقعا تنگ شده بود. با برخی از دوستان و رفقای قدیمی چپ دانمارک دیدار تازه کردم.
از فضا و تظاهراتهای ایرانیان در خارج از کشور احساس خستگی و دلتنگی به آدم دست میدهد. نفوذ ناسیونالیسم عظمت طلب در میان ایرانیان خارج کشور بالاست.
از دیدن ناسیونالیسم و پرچمهای ناسیونالیستی و آن شیر نر و شمشیرش در تظاهراتهای ایرانیان خارج کشور احساس انزجا و دلتنگی به آدم دست میدهد. مثل اینکه جمعیت ایرانی خارج از کشور در این کشورها زندگی نمیکنند. عضو اتحادیه و انجمن محل خود نیستند. وگرنه دیدن همین تظاهراتهای مردم در دانمارک و انگلیس و فرانسه و....کافی بود تا ایرانیان پرچم ناسیونالیسم ایرانی را از تظاهرات و سیاست حذف کنند و بسپارند به احزاب و دستجات راست افراطی فاشیستی. در کشورهای اروپایی تنها راست افراطی است که در مجامع و تظاهراتهای خود پرچم میاورد. جمعیت ایرانی باید از راست افراطی و ناسیونال فاشیستهای ایرانی فاصله بگیرد. پرچم ملی در سیاست و تظاهرات نشان ناسیونالیسم افراطی و فاشیست است و باید به آنها محدود بماند.
سازش سوسیالیستها با مردمی که خرافات ناسیونالیستی دارند، نباید به سازش با پرچم و ناسیونالیسم منجر شود. باید با صبر و حوصله و با درایت، و با نشان دادن مبارزات مردم کشورهای مختلف و دسته بندیهای سیاسی در این کشورها، از ایرانیان خواست از پرچم، از ناسیونالیسم و فاشیسم فاصله بگیرند.