در اقدامی پنهانی و به‌غایت تأمل‌برانگیز، مدیران شرکت گروه ملی فولاد اهواز، بی‌آنکه ذره‌ای به اصول شفافیت، قانون‌مداری یا احترام به کارگران پایبند باشند، حذف شیفت عصر را اعلام کرده‌اند؛
نه با بخشنامه‌ای رسمی، نه با اطلاعیه‌ای شفاف از کانال روابط عمومی، بلکه تنها با چند جمله از زبان مدیران بخش‌ها!
این تصمیم را پشت عنوانی آشنا پنهان کرده‌اند: "محدودیت برق"! اما ما خاموش نیستیم. ما نه ساده‌ایم، نه فراموش‌کار. اگر واقعاً سازمان برق چنین دستوری داده، چرا اعلام رسمی نشده؟ چرا این تصمیم که بر زندگی صدها خانواده تأثیر می‌گذارد، با سکوت و پنهان‌کاری همراه شده است؟
پاسخ روشن است: پشت این تصمیم، نه برق، که سیاستی تاریک و ضدکارگری پنهان است؛ سیاستی برای حذف گام‌به‌گام اضافه‌کاری‌ها، برای کاهش حقوق و فرسایش تدریجی معیشت ما همان سیاستی که حقوق بسیاری از جمله بک پی،مناطق جنگی و بدی آب و هوا را از ما دریغ کرده بود حالا با هدف کاستن از سفره کارگر در صدد حذف اضافه کاری ماست.
کارگرانی که سال‌هاست چرخ تولید را با دستانشان می‌چرخانند،چرا امروز باید تاوان بی‌عدالتی را بدهند؟ چه شد آن همه شعار حمایت از تولید؟ چه شد آن‌همه حرف از کارآفرینی و عدالت؟
کارگری که با سیلی صورت خود را سرخ نگه‌داشته، حالا باید از حقوق خود هم بگذرد؟ آن هم فقط به این دلیل که مدیرانی در اتاق‌های شیشه‌ای خود، تصمیماتی را در پشت درهای بسته اتخاذ کرده‌اند، بی‌آنکه حتی لحظه‌ای به اثرات مخرب آن بر سفره ما فکر کنند؟
بخش بزرگی از درآمد ماهانه کارگران، وابسته به اضافه‌کاری است. حذف شیفت عصر، یعنی حذف مستقیم بخشی از حقوق‌مان؛ یعنی ضربه به زندگی خانواده‌هایی که هر ریال درآمدشان، با زحمت و شرافت به دست می‌آید.یعنی افزودن حسرتی دیگر بر چیزهایی که می‌توانستیم داشته باشیم ولی به لطف چنین تصمیماتی نداریم.
برای مدیرانی که ماهانه صدها ساعت اضافه‌کاری صوری در فیش‌شان ثبت میشود، شاید این مسائل خنده‌دار باشد. اما برای ما که هر دقیقه اضافه‌کاری‌مان، با خستگی عضله و تیر کشیدن کمر به دست می‌آید، مسئله مرگ و زندگی است!
اکنون دیگر زمان تردید نیست
اکنون زمان اتحاد است، زمان فریاد زدن، زمان ایستادن در برابر تصمیماتی‌ست که به‌تدریج، حقوق‌مان را می‌بلعد و کرامتمان را لگدمال میکند. در اعتراض به این تصمیم غیرقانونی، و در واکنش به حذف تدریجی اضافه‌کار، روزهای سه‌شنبه و چهارشنبه، اعتصاب غذا خواهیم داشت. نه به نشانه ضعف، بلکه به نشانه اعتراض، ایستادگی و نمایش یک اتحاد جانانه. اعتصاب ما، فریادی‌ست از اعماق دل صدها کارگری که دیگر تحمل بی‌عدالتی را ندارند.
به آن‌دسته از همکارانی که هفته گذشته، بنا به هر دلیلی همراهی نکردند اعلام میکنیم که اکنون وقت آن است که در کنار برادران‌تان بایستید. برای خودتان،برای سفره خانه تان و نان خانواده تان بایستید. این مبارزه فقط برای یک قشر خاص نیست؛ این مبارزه برای حفظ حقوق همه ماست. سکوت در چنین بزنگاهی، خیانت به جمع است، خیانت به خودمان،به شرفمان و خیانت به آینده فرزندان‌مان است.
آقای گودرزی، مدیر حراست و مشاور مدیرعامل:
شما در سایه همین کارگران به موقعیت امروز رسیده‌اید، سکوت‌تان در برابر این تصمیمات،چه چیزی را ثابت میکند. آیا در قبال ظلمی که امروز در حق کارگر روا میشود وظیفه ای ندارید؟ این سکوت و سکون شما ،چیزی جز مشارکت در ظلم نیست. در مسیر بازگشت به خانه‌ای که از شرکت هدیه گرفته‌اید، با خودروی شاسی‌بلندی که از بیت‌المال کارگران به شما رسیده، شیشه ماشین را کمی پایین بیاورید؛ شاید صدای فریاد مردمانی را بشنوید که فقط "انصاف" می‌خواهند، فقط اندکی "شرافت مدیریتی"!
ما دیگر آن کارگران خسته‌ی دیروز نیستیم. ما دیگر نمی‌گذاریم در سکوت، حقوق‌مان یک‌به‌یک حذف شود.
سکوت ما تمام شد.
این‌بار ایستاده‌ایم؛ و اگر لازم باشد، با جان‌مان از نان‌مان دفاع خواهیم کرد.
اعتصاب غذا:
سه شنبه ۱۴۰۴/۲/۳۰
چهارشنبه۱۴۰۴/۲/۳۱
----
منبع: کانال تلگرامی "کارگران گروه ملی فولاد"
