رحمان حسین زاده: یک درس پایه ای اول مه (سخنی با فعالین کمونیست جنبش کارگری)

اول مه: تعمیق آگاهی طبقاتی، گسترش همبستگی کارگری!
با نزدیک شدن اول مه هر سال و هم اکنون و امسال هم از مدتها قبل مباحثه و تعیین اقدامات معین در اول مه شروع میشود.در این مباحثات علاوه بر تعیین اقدامات برای آکسیون و متینگ، کارگران آگاه و کمونیست و هر جریان دست اندر کار لازم است مباحثات و اقداماتی را برای معرفی هر چه موثرتر فلسفه وجودی روز کارگر و موقعیت طبقه کارگر و افشای مناسبات وارونه نظم سرمایه داری در دستور بگذارد. اگر متوجه باشیم هنوز توده وسیعی از کارگران و انسانهای تحت ستم و استثماربه شناخت بیشتری از ماهیت و کارکرد نظم ظالمانه سرمایه داری نیاز دارند، آنوقت لازم است این آگاهی را به میان توده وسیع کارگران برد که نظم موجود طبقاتی، نظم سرمایه از کجا مایه گرفته است؟ باید نشان داد که چرا نظام سرمایه داری مسبب و عامل بقاء کلیه مصائب گریبانگیر انسان امروز است. فقر و محرومیت، تبعیض ونابرابری، اختناق و سرکوب سیاسی، جهل و خرافه و عقب ماندگی فرهنگی ، بیکاری، بی مسکنی، ناامنی اقتصادی و سیاسی، فساد و جنایت و جنگ، همه و همه محصولات گریز ناپذیر این نظامند. کمتر مناسبتی هست که همانند روز کارگر بتواند دو دنیای متفاوت جامعه انسانی را از هم تفکیک شده و متمایز نشان دهد. دنیایی متعلق به اکثریت عظیم انسان کارگر و مردم تحت ستم و دنیای متعلق به اقلیت انگل استثمارگر سرمایه دار. در دنیای وارونه کنونی حیات و ادامه زندگی روزمره آحاد طبقه کارگرو خانواده های کارگری درهمه جای دنیا به فروش نیروی کار، به کار روزمره و تن دادن به استثمار و تبعیض موجود گره خورده و و عینا ادامه حیات طبقه سرمایه دارو آحاد آن به کارکارگر و خریدن نیروی کار کارگر گره خورده است. با بیان ونوشته رسا لازمست وارونگی این مناسبات را نشان داد که دو طبقه متضاد و دشمن طبقاتی از یک طرف لازم و ملزوم همدیگرو از طرف دیگر در تضاد و کشمکشی مداوم با هم بسر میبرند. لازمست نشان داد که چرا طبقه کارگر گورکن نظم سرمایه داری است. لازمست راه پایان دادن به این وارونگی و گذاشتن دنیا بر قاعده اش را توضیح داد. روز جهانی کارگر به روشنی نشان میدهد که این دو طبقه در سراسرجهان نه تنها هیچ منفعت مشترکی ندارند، بلکه منافع آنها در مقابل هم است. برای طبقه انگل سرمایه دار ایجاد مساعدترین شرایط کسب سود و سرمایه، تحمیل سخت ترین و بدترین شرایط کار و زندگی به کارگران است. میخواهند کارگران به هر قیمت و ارزانترین قیمت تن به کار بدهند، به این منظور بیکاری را دامن میزنند، و لشکر بیکاران را بالای سر کارگر میگیرند. میخواهند کارگر متحد نباشد ، تفرقه ایجاد میکنند و تحت نام کارگر شاغل و بیکار و کارگر زن و مرد و پیر و جوان و کارگر موقت و غیر موقت صفوف کارگران را شقه شقه میکنند. برای حفظ این نظم ظالمانه به عنوان طبقه حاکمه همچون هیئت حاکمه قدرت خود را به دست میگیرند. دولت و پارلمان و ارتش و نیروی سرکوبگر خود را سازمان میدهند. در همه دنیا دولتهای حاکم و دم و دستگاه اجرایی و قانونی وقضایی و ابزار سرکوب و زندان را در خدمت منفعت سرمایه بکار میگیرند.مانع آگاهی و اتحاد و تشکل طبقه کارگر میشوند.از اتحاد و همبستگی طبقه ما هراس دارند. با ایجاد انواع دسته بندی کذایی ملی و مذهبی و جنسیتی و خودی و بیگانه و بومی و غیر بومی صف انسان مزد بگیر را شقه شقه میکنند. تلاش سبعانه و روزمره طبقه سرمایه دارو دولتهای حامی برای تحمیل کمترین دستمزد و پایین ترین مزایای اجتماعی و رفاهی، ندادن بیمه بیکاری و عدم تامین شغلی از اخلاق بد سرمایداران نیست، بلکه جزو ملزومات ذاتی کسب سود و سرمایه است. باید توضیح داد که هر درجه از بهبود در شرایط کار و زندگی در دنیا و اروپا و ایران ، گام به گام حاصل مبارزات کارگری و جانفشانی و قربانی دادن برای بهبودی در شرایط سخت زندگی است. باید نشان داد در مقابل حرکت آگاهانه و متحد و منسجم سرمایه داران، طبقه کارگر نیز باید با آگاهی و روشن بینی و متحد و متشکل به میدان آید. تشکل توده ای خود را داشته باشد. حزب کمونیستی و اجتماعی خود را داشته باشد. راه پایان دادن به استثمار و تبعیض موجود، راه پایان دادن به شرایط سخت کار و زندگی، و هر بهبودی در حیات روزمره کارگران و راه پایان دادن به نظم موجود طبقاتی و دنیای وارونه موجود، این واقعیت را تاکید میکند که کارگران هم باید منفعت خود را در برنامه و پلاتفرمهای روشن بیان کنند. صف متحد و متشکل را حول آن سازمان دهند. اعلام کنند طبقه ای همسرنوشت هستند. دسته بندیهای ساختگی ملی و مذهبی و جنسیتی و شغلی و صنفی و بیکار و غیر بیکار را به رسمیت نمی شناسند. اعلام کنند پیکره ای واحد چه در مبارزه برای روز مزد وهمه مطلبات فوری و چه برای کسب قدرت و به زیر کشیدن سرمایه داری هستند. این حقیقت پایه ای را دوباره باید تاکید کرد، طبقه کارگر هم باید سرمایه و دولت سرمایه داری را به زیر بکشد و خود به مثابه قدرت و دولت کارگری اعمال حاکمیت کند. باید اعلام کرد وارونگی دنیای کنونی را تنها با پایان دادن به کار مزدی و استثمار کارگر و پایان دادن به نظم طبقاتی و هر نوع تبعیض ونابرابری و با استقرار جامعه کمونیستی میتوان ممکن کرد.
واقعیت اینست بخش زیادی از توده کارگر به روشنی تمایز طبقاتی و اجتماعی خود را با طبقه سرمایه دارو حامیان آن نمی شناسد. علل شرایط سخت زندگی و استثمار شدید خود و راه پایان دادن به آن را نمیدانند. این واقعیت تلخ اهرم فشار جدی است که سرمایه داران نیروی طبقه خود ما را علیه بخش آگاه آن بکار میگیرند. از همین حالا و در هر فرصت و تجمعی به مناسبت اول مه مه در کارخانه و محل کار، در خانواده و محل زندگی،در مراودات اجتماعی با انسانهای دردمند در این جامعه ، در دانشگاه و مدرسه هر کارگر آگاه و هر فرد و جریان کمونیست باید حامل پیام آگاهانه روز کارگر باشد. لازمست با توجه به امکانات و شرایط فعالیتی انبوه ادبیات سوسیالیستی و کارگری از مانیفست کمونیست و برنامه دنیای بهتر گرفته تا سخنرانیها و بیانیه های رهبران کمونیست، تا اطلاعیه و پیامهای مهم را به دست کارگران و مردم تحت ستم رساند. باید صحبت کرد، تبلیغ کرد و آژیتاسیون و آگاهگری کرد. اگر توانسته باشیم در این فرصت در محیط پیرامون به گسترش آگاهی طبقاتی و سوسیالیستی و به نزدیک کردن و متحد کردن کارگران و مردم تحت استثمار و ستم کمک کرده باشیم، درس پایه ای اول مه را به میان کارگران و به جامعه منتقل کرده ایم. همین شاخص موفقیت بزرگ در گرمیداشت اول مه میتواند باشد.
طبیعی است متینگها و اجتماعات اول مه بر متن کار آگاهگرانه و فشرده آنچنانی بازده بسیار موثری خواهند داشت . در مطلب بعدی به جایگاه جشن و اجتماعات کارگری در اول مه امسال میپردازم.
چهاردهم آوریل ۲۰۲۳
***