نسان نودینیان:درباره اعتراضات گسترده فرهنگیان و معلمان

فرهنگیان و بازنشسته ها از اعتراضات نهم و یازده آذر ماه ارزیابی بسیار مثبت دارند همچنانکه تجمعات اعتراضی آنها در مهر و آبان ماه سال جاری به مدت سه روز متوالی با موفقیت و گسترده در بیش از هفتاد شهر برگزار شد. تجمعات اعتراضی اخیر فرهنگیان و معلمان، ادامه اعتراضات آنها در سال ١٣٩٧ در اشکال تحصن و اعتصاب در بیش از صد شهر و مدارس بود.

((مانیفست برنامه ای معلمان در چند سال گذشته؛ «به حاکمیت هشدار می دهیم که بدون اغراض شخصی و جناحی ، بدون فریبکاری ، برای جلوگیری از انحطاط آموزش و پرورش کشور به خواسته های فرهنگیان توجه کرده و در برطرف کردن مشکلات آنان اقدام نماید. آزادی معلمان زندانی / آموزش رایگان و باکیفیت برای جوانان / اجرای نظام رتبه بندی 80 درصد حقوق هیات علمی دانشگاهها/ اجرای همسان سازی حقوق بازنشستگان / بستن پرونده های فعالان صنفی / مشکلات آموزشیاران نهضت سواد آموزی / رسیدگی به مشکلات مربیان پیش دبستانی / پاداش پایان خدمت بازنشستگان/ پرداخت حق التدریس معلمان / رسیدگی به مشکلات معلمان خرید خدمت/ بازگشت به کار معلمان اخراجی / انتخاب وزیر از میان فرهنگیان، واگذار کردن مدیریت صندوق ذخیره ی فرهنگیان به سهامداران آن صندوق. حاکمان بدانند، اعتراضات و تجمعات فرهنگیان و سایر اقشار معترض جامعه پاسخ به سوء تدبیر آنهاست. معلمان کشور در قالب شورای هماهنگی اعلام می کنند ، پیش تر موارد اشکال لایحه ی ثبت شده در سامانه ی مجلس ، بوسیله ی شورای هماهنگی به آگاهی نمایندگان مجلس رسیده ، بدون توجه به موارد یاد شده ، هرگز اجرای ناقص رتبه بندی و همسان سازی حقوق بازنشستگان را نخواهند پذیرفت ، در صورت ادامه ی بی اعتنایی به خواسته های آنان ، در چند هفته ی آینده این اعتراضات به شیوه های گوناگون همچنان دنبال خواهد شد.))
اعلام خواستهای بالا، تداوم اعتراضات گسترده برای تحقق آنها در چند سال گذشته چالش چند میلیون نفر از فرهنگیان، معلمان و بازنشسته ها با حکومت اسلامی است. دولتهای حاکم و مجلس اسلامی همواره تلاش کرده اند با ایجاد سدهای مالی مانع تحقق خواستهای اعلام شده فرهنگیان، معلمان و بازنشسته ها شوند. سیاست ریاضت کشی اقتصادی و دزدی های میلیاردی از صندوق های بیمه های اجتماعی خود نیز موجبات فشار بر فرهتگیان، معلملن و بازنشسته ها را بیشتر و بیشتر کرده و شکاف طبقاتی، زندگی با درآمدهای ناچیز را به میلیونها نفر از مردم تحمیل کرده اند.

اعتراضات چند سال گذشته و بویزه اعتصاب و تحصن های گسترده سال نود و هفت و سال جاری عملا ایجاد صفی قدرتمند علیه قلدری و پایمال کرن حقوق های فرهنگیان، معلمان و بازنشسته ها است. اعتراضات فرهنگیان، معلمان و بازنشسته ها همواره ادامه داشته است. هر بار به ابعاد و بالا بودن کمیت تعداد تجمعات افزوده شده است. حاصل تداوم و فریاد اعتراضی فرهنگیان عروج هزاران نفر از زنان و مردان معلم و بازنشسته ای است که به سخنگویان اعتراضی شناخته شده مردم و جامعه در سطح سراسری و محلی و نزد سازمان و اتحادیه های کارگری، معلمان و کارمندان در سطح بین المللی عروج کرده اند.

فرهنگیان و معلمان، احساس قدرت میکنند. آنها در موازنه سیاسی و مبارزه در اوضاع سیاسی کنونی به وزنه قابل اتکا برای اعلام و تحقق خواستهایشان به نیرویی اجتماعی متحد تبدیل شده اند. فرهنگیان و معلمان در شرایط کنونی با نمایندگی کردن خواست توده های مردم و مبارزات اعتراضی انها، با بیان درد و رنج طبقاتی و اجتماعی آنها به مدافعین اصلی مردم و جامعه عروج کرده اند. اعتراضات دور جدید فرهنگان و معلمان دربرگیرنده و انعکاسی از مبارزات مردم در شهرها و مراکز کارگری بود. به عبارت دیگر در تجمعات اعتراضی در بیش از هفتاد شهر و با شرکت هزاران نفر مبارزات مردم اصفهان و شهر کُرد(چهار محال بحتیاری) علیه بی ابی و خشک شدن زاینده رود، خیزشهای توده ای مردم خوزستان، فقر و بیکاری و محرومیت کودکان از تحصیل و... و... را نمایندگی کردند. فرهنگیان و معلمان در قطعنامه ای که در بیش از هفتاد تجمع و توسط هزاران نفر تایید شده است مهمترین چالشهای سیاسی و اجتماعی مردم را نمایندگی کردند. آنها با صدای رسا و قامتی استوار و علنی فریاد زدند که؛ « که تحت تاثیر بحران های مختلف طبیعی، زیست محیطی، روحی و روانی، اخلاقی، اقتصادی، اجتماعی، سیاسی، آموزشی، بهداشتی عرصه ی زندگی هر روز بر مردم تنگ‌تر می شود. برکسی پوشیده نیست، که پیامد ابر بحرانهای موجود را توده‌ی مردمی بر دوش می‌کشند، که دستشان از منابع قدرت و ثروت کوتاه است.... بحران آب و تخریب محیط زیست و تحمیل فقر و فلاکت بر اقشار گوناکون و سرکوب مطالبات مردم٬ نمونه‌ای از عملکرد مدیریت چپاولگرانه ایست که امروز دامن کشور را گرفته است....» و اعلام کردند که صف فرهنگیان و معلمان و بازنشسته با کارگران، کودگان و اقشار تهدیست جامعه یکسان است؛«نیک می دانیم، که قربانی این شرایط دهشتناک، همه ی اقشار مردم از جمله، کودکان، جوانان، زنان، کارگران، فرهنگیان، دانشجویان٬ هنرمندان، کشاورزان، نویسندگان و سایر اقشار مولد جامعه، حتی نسل‌های آینده است.» قطعنامه پایانی تجمعات فرهنگیان الگویی متحدانه از مانیفست سیاسی و خواستهای انها برای رفع تبعیض، ستم طبفاتی و نا برابری اجتماعی مردم علیه حکومت اسلامی است.

اما، حکومت اسلامی در مقابل تجمعات فرهنگیان و معلمان ساکت ننشست. در تعددی از شهرها در تهران، مشهد و...با وارد کردن نیروهای نظامی، فضای امنیتی و دستگیری تعددی از تجمع کنندگان را اتخاذ کرد. مانع برگزاری تجمع فرهنگیان در مشهد شد. هم اکنون تعداد زیادی از فرهنگیان و معلمان در زندانهای حکومت اسلامی بگروگان گرفته شده اند. ده ها نفر از معلمان و فرهنگیان محرومیت شغلی دارند. شعار معلم زندانی ازاد باید گردد همواره یکی از خواستهای فرهنگیان و اعتراضات آنها در چند سال گذشته بوده است.

١١ آذر ١٤٠٠
٢ دسامبر ٢٠٢١